Ποιος είναι ο προληπτικός έλεγχος που συστήνεται
να γίνεται στα παιδιά;
1. Καρδιολογικός έλεγχος: Θα πρέπει να γίνεται σε όλα τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, είτε συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητές είτε όχι. Απαραίτητος είναι ο ετήσιος έλεγχος σε αθλητές, σε έφηβους, καθώς και σε παιδιά που παρουσιάζουν κάποιο καρδιολογικό πρόβλημα. Περιλαμβάνει ηλεκτροκαρδιογράφημα, triplex καρδιάς και έλεγχο αρτηριακής πίεσης.
2. Οφθαλμολογικός έλεγχος: H πρώτη εξέταση γίνεται συνήθως στα 2 έτη ζωής, όσον αφορά τα υγιή παιδιά και επαναλαμβάνεται σε ηλικία 4-6 ετών, και 8-10 ετών. Αποτελεί πολύ σημαντική εξέταση στην προσχολική ηλικία προκειμένου να εντοπιστούν διαθλαστικές διαταραχές της όρασης, όπως μυωπία ή αστιγματισμός.
3. Οδοντιατρικός έλεγχος: Η πρώτη επίσκεψη σε παιδο-οδοντίατρο γίνεται μόλις ολοκληρωθεί η πρώτη οδοντοφυΐα για την πρόληψη της τερηδόνας και ακολούθως ετησίως.
4. Εργαστηριακός έλεγχος: Ο πρώτος έλεγχος γίνεται συνήθως μετά το πρώτο έτος ζωής, σε ηλικία 18-24 μηνών. Ένας δεύτερος έλεγχος γίνεται σε ηλικία 4-6 ετών και ακολούθως ανά 1-2 έτη, ανάλογα με τα ευρήματα.
Η ανίχνευση αναιμίας αποτελεί το κύριο ερώτημα, στα νήπια, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας και τους έφηβους, που παρουσιάζουν γρήγορη ανάπτυξη.
Τα κορίτσια μπορεί να εμφανίσουν ελαφρά αναιμία λόγω εμμήνου ρύσεως. Επίσης, με την εξέταση αίματος μπορεί να διαπιστωθεί αν υπάρχει υπερχοληστερολαιμία ή υπερτριγλυκεριδαιμία, υποθυρεοειδισμός και έλλειψη βιταμίνης D.
5. Παιδιατρική εξέταση και εμβόλια: Περιλαμβάνει κλινική εξέταση, αξιολόγηση του βάρους σώματος, του ύψους, του ρυθμού αύξησης και του δείκτη μάζας σώματος. Ο έλεγχος των εμβολίων είναι ιδιαίτερα σημαντικός, ιδιαίτερα στις ημέρες μας που παρατηρούνται κρούσματα ασθενειών που είχαν εξαλειφθεί, όπως η ιλαρά και ανεμευλογιά.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ
Η μετάβαση από την πάνα στο γιογιό μπορεί να είναι μια διαδικασία που προβληματίζει, και κάποιες φορές αγχώνει τους γονείς. Κατ’ αρχήν διερωτώνται σε ποια ηλικία θα πρέπει να εκπαιδεύσουν το παιδί τους καθώς και τον τρόπο που θα πρέπει να το κάνουν. Αναμφισβήτητα, η διαδικασία αυτή δεν είναι πάντοτε απλή για τους γονείς και τα παιδιά. Όμως, αυτό που πρέπει να θυμάστε είναι ότι δεν χρειάζεται άγχος και βιασύνη. Κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό και δεν χρειάζεται να το πιέσουμε.
Η μετάβαση από την πάνα στο γιογιό μπορεί να είναι μια διαδικασία που προβληματίζει, και κάποιες φορές αγχώνει τους γονείς. Κατ’ αρχήν διερωτώνται σε ποια ηλικία θα πρέπει να εκπαιδεύσουν το παιδί τους καθώς και τον τρόπο που θα πρέπει να το κάνουν. Αναμφισβήτητα, η διαδικασία αυτή δεν είναι πάντοτε απλή για τους γονείς και τα παιδιά. Όμως, αυτό που πρέπει να θυμάστε είναι ότι δεν χρειάζεται άγχος και βιασύνη. Κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό και δεν χρειάζεται να το πιέσουμε.
Από την ηλικία των 18 μηνών έως 24 μηνών, τα περισσότερα παιδάκια ξεκινούν να αναπτύσσουν αυτή τη δεξιότητα. Στην ηλικία αυτή, ο ανθρώπινος οργανισμός αποκτά τον έλεγχο των σφιγκτήρων του, όμως δεν επαρκεί μόνο η νευρολογική ωριμότητα, αλλά απαιτείται ψυχολογική και κοινωνική ωριμότητα του παιδιού.
Στα 2 τους έτη, ένα στα πέντε νήπια έχει καταφέρει να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα. Τα κορίτσια το επιτυγχάνουν συνήθως νωρίτερα από τα αγόρια.
Η διαδικασία θα καθυστερήσει αν το παιδί αντιμετωπίζει κάποια αλλαγή στη ζωή του, όπως εάν περιμένετε ένα νέο μέλος στο σπίτι ή έχει ξεκινήσει ή αλλάξει σχολείο πρόσφατα. Είναι προτιμότερο, να αφήσετε να προσπεράσει αυτή την αλλαγή, να βρει τους ρυθμούς του και να ενταχθεί σιγά σιγά στο νέο του πρόγραμμα. Στην περίπτωση που έχετε ξεκινήσει την εκπαίδευση για την τουαλέτα πολύ καιρό και το παιδί δεν ανταποκρίνεται καθόλου ή αρνείται κατηγορηματικά, τότε πρέπει να αναγνωρίσουμε τα σημάδια που μας δίνει, να μην το πιέσουμε και να προσπαθήσουμε κάποια άλλη στιγμή.
Πώς οι γονείς θα καταλάβουν ότι το παιδί τους είναι έτοιμο να αποχωριστεί την πάνα;
Υπάρχουν μερικά «σημάδια» που πρέπει να εντοπίσουμε, ώστε να καταλάβουμε ότι το παιδί μας είναι έτοιμο να ξεκινήσει τη διαδικασία του αποχωρισμού:
1. Όταν αρχίζει να ενοχλείται από τη λερωμένη πάνα, γεγονός που εκφράζει είτε λεκτικά ή με διάφορους μορφασμούς.
2. Όταν μένει στεγνό για αρκετές ώρες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Βέβαια, το καλύτερο σημάδι είναι η στεγνή πάνα μετά τον νυχτερινό ύπνο.
3. Όταν αρχίζει να έχει τακτικό ωράριο που κάνει κένωση.
4. Όταν αρχίζει να δείχνει ενδιαφέρον ως προς το μπάνιο και τα εσώρουχα και προσπαθεί να μιμηθεί τις συνήθειες των μεγαλύτερων αδελφών.
Εάν νομίζετε ότι ήρθε η ώρα
1. Η μετάβαση από την πάνα στην τουαλέτα χρειάζεται συμπαράσταση, υποστήριξη και υπομονή. Μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις. Μην βιάζεστε και μην περιμένετε αποτελέσματα από την αρχή.
2. Δείξτε του πώς εσείς πηγαίνετε τουαλέτα.
3. Αγοράστε ένα πολύ ωραίο γιογιό που μπορείτε να διαλέξετε μαζί.
4. Ενθαρρύνετε το παιδί να καθίσει στο γιογιό. Εάν αρνηθεί μην επιμείνετε, μάλλον δεν ήρθε ακόμη η ώρα, οπότε δοκιμάστε ξανά μετά από ένα με δυο μήνες.
5. Αν δε θέλει γιογιό, αλλά προτιμά να χρησιμοποιήσει τη λεκάνη, αγοράστε ένα στεφάνι, για να μικραίνει η διάμετρος, κι ένα ειδικό σκαλοπάτι ώστε να μπορεί να ανέβει μόνο του.
6. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα ειδικά εκπαιδευτικά πάνες-βρακάκια, που ανεβοκατεβαίνουν εύκολα και που μοιάζουν με πραγματικό εσωρουχάκι!
Τips:
1. Σιγά-σιγά. Η εκπαίδευση για την τουαλέτα θέλει το χρόνο της.
2. Έπαινος. Το μεγαλύτερο μπράβο θα του το πούμε όταν πια η πάνα του δεν θα είναι υγρή!
3. Ατυχήματα. Είναι πολύ πιθανόν το παιδί να έχει τα γνωστά ατυχήματα καθ' όλη την διάρκεια της εκπαίδευσης. Δεν τιμωρούμε το παιδί, του μιλάμε ήρεμα λέγοντάς του πως την επόμενη φορά θα καταφέρει να χρησιμοποιήσει το γιογιό του
Το πρωινό δεν θεωρείται τυχαία το πιο σημαντικό γεύμα μέσα στην ημέρα! Όπως διαπιστώνεται σε αρκετές μελέτες, τα παιδιά που τρώνε ένα υγιεινό πρωινό, εκτός από υψηλότερα επίπεδα ενέργειας, έχουν καλύτερη ικανότητα μάθησης, είναι πιο προσεκτικά στην τάξη, έχουν καλύτερη απόδοση στα μαθηματικά και παρουσιάζουν λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς.
Τα παιδιά που τρώνε πρωινό:
Συγκεντρώνονται καλύτερα
• Πετυχαίνουν υψηλότερη βαθμολογία στα τεστ
• Είναι πιο δημιουργικά
• Δουλεύουν γρηγορότερα
• Προκαλούν λιγότερους καβγάδες
• Είναι πιο συνεργάσιμα
• Έχουν καλύτερη σχέση με τους συμμαθητές τους
• Έχουν λιγότερες πιθανότητες να κάνουν πειθαρχικά παραπτώματα
Επιλογές ενός υγιεινού πρωινού:
• 1 κούπα γάλα χαμηλών λιπαρών, 1 κουλούρι Θεσ/κης.
• 1 κούπα γάλα χαμηλών λιπαρών, φρυγανιές με βούτυρο και μέλι ή μαρμελάδα, 1 φρούτο.
• 1 κούπα γάλα χαμηλών λιπαρών και
1 μπολ με δημητριακά ολικής άλεσης ή 1 μπάρα δημητριακών, 1 φρούτο.
• 1 ποτήρι φυσικό χυμό και 1 φέτα σπιτικού κέικ.
• 1 τοστ (γαλοπούλα- κασέρι), 1 ποτήρι φυσικό χυμό πορτοκάλι.
• 1 κούπα γάλα χαμηλών λιπαρών, 1 αυγό βραστό και 1 φρυγανιά σικάλεως.
• 1 κεσεδάκι γιαούρτι χαμηλό σε λιπαρά (2%) με 1 κουταλάκι του γλυκού μέλι και κομμένες φέτες από κάποιο φρούτο εποχής.
• 1 κεσεδάκι γιαούρτι με χαμηλό λιπαρά (2%) με ½ φλιτζάνι του τσαγιού (30 γρ) δημητριακά ολικής άλεσης ή ½ φλιτζάνι του τσαγιού (30 γρ) κουάκερ.
• Milkshake: Αναμείξτε στο μπλέντερ μια κούπα γάλα, μια κουταλιά της
σούπας μέλι, μια κουταλιά της σούπας φυστικοβούτυρο και μια μπανάνα.
Αίτια, συμπτώματα και αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας στην παιδική ηλικία
Η δυσκοιλιότητα είναι ένα συχνό πρόβλημα στη βρεφική και παιδική ηλικία που δημιουργεί ιδιαίτερο άγχος στα παιδιά και τους γονείς τους. Συχνά εκδηλώνεται με έντονο κοιλιακό άλγος με αποτέλεσμα τα παιδιά να προσέρχονται στο Νοσοκομείο προς αποκλεισμό οξείας κοιλίας.
Δυσκοιλιότητα θεωρείται ότι έχει ένα παιδί όταν παρουσιάζει λιγότερες από τρεις κενώσεις την εβδομάδα, έχει δυσκολία κατά την κένωση και οι κενώσεις του είναι σκληρές και στεγνές, δύσκολες ή οδυνηρές.
Η συχνότητα αφόδευσης στα βρέφη είναι περίπου 4 φορές την ημέρα. Στην ηλικία των 2 ετών μειώνεται στις 2 φορές την ημέρα και στην ηλικία των 4 ετών σε 1 φορά την ημέρα.
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η δυσκοιλιότητα στα παιδιά οφείλεται σε διατροφικά αίτια και ιδιαίτερα στη μειωμένη λήψη νερού και φυτικών ινών. Επίσης, η πρόσληψη μεγάλης ποσότητας γαλακτοκομικών προϊόντων, τροφών πλούσιων σε λιπαρά (τηγανητές πατάτες, επεξεργασμένα ζαχαρώδη, αεριούχα αναψυκτικά) προκαλούν σκληρά και στεγνά κόπρανα. Ωστόσο η δυσκοιλιότητα ενδέχεται να οφείλεται στο γεγονός ότι πολλές φορές τα παιδιά δεν πηγαίνουν στην τουαλέτα ακόμη και αν νιώθουν την ανάγκη, είτε για να μην διακόψουν το παιχνίδι είτε γιατί δεν νιώθουν άνετα σε άλλο χώρο πέραν του οικείου, με αποτέλεσμα την παραμονή των κοπράνων στο έντερο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν αυτή η ανάγκη αγνοείται συστηματικά, είναι δύσκολο να λειτουργήσει το έντερο σωστά. Το άγχος συνδέεται με την εκδήλωση δυσκοιλιότητας, δεδομένου ότι και σε αυτή την περίπτωση τα παιδιά αποφεύγουν να πάνε στην τουαλέτα.
Σε κάποιες περιπτώσεις όμως, η δυσκοιλιότητα μπορεί να οφείλεται σε παθολογικά αίτια (οργανικά ή λειτουργικά), ιδιαίτερα εάν τα συμπτώματα διαρκούν περισσότερο από 3 εβδομάδες, εάν εμφανίζονται ραγάδες στην περιοχή γύρω από τον πρωκτό ή αιμορροΐδες ή εάν παρατηρείται υπερχείλιση (έξοδος μαλακών ή υγρών κοπράνων μετά από μια επώδυνη κένωση που συνοδεύεται από σκληρή κοπρανώδη μάζα).
Για το λόγο αυτό, σε κάθε περίπτωση κρίνεται απαραίτητη η επικοινωνία με τον Παιδίατρο.
Τα συμπτώματα της δυσκοιλιότητας είναι:
• Απουσία κενώσεων για μερικές ημέρες ή κενώσεις μια φορά την ημέρα οι οποίες είναι σκληρές και στεγνές.
• Εκδήλωση κοιλιακού άλγους.
• Ναυτία και έμετοι.
• Απώλεια βάρους.
1. Περιορίστε τροφές που θεωρείται ότι προκαλούν δυσκοιλιότητα: μπανάνες, μαγειρεμένα καρότα, άσπρο ρύζι, τηγανητές πατάτες, επεξεργασμένα έτοιμα φαγητά, τρόφιμα ψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά.
2. Περιορίστε γαλακτοκομικά προϊόντα όπως τυρί, γιαούρτι, γάλα με ολικό περιεχόμενο σε λιπαρά. Ο περιορισμός σε γαλακτοκομικά, δεν πρέπει να επηρεάζει τις ημερήσιες ανάγκες του παιδιού σε ασβέστιο.
3. Βεβαιωθείτε ότι τα παιδιά λαμβάνουν αρκετό νερό και άλλα υγρά καθημερινά. Η ποσότητα εξαρτάται από την ηλικία και το βάρος του παιδιού, ωστόσο τα παιδιά σχολικής ηλικίας πρέπει να πίνουν 3-4 ποτήρια νερό τη μέρα.
4. Προσφέρετε στα παιδιά: φρούτα, λαχανικά (μαρούλι, ντομάτες, αγγούρι, σέλινο), όσπρια, σταφίδες, δαμάσκηνα, σύκα, ψωμί ολικής αλέσεως, δημητριακά ολικής αλέσεως, που περιέχουν φυτικές ίνες χρήσιμες για την καλή λειτουργία του εντέρου.
5. Εντάξτε τη φυσική άσκηση στην καθημερινότητά τους.
6. Υπενθυμίστε στα παιδιά να χρησιμοποιούν την τουαλέτα και δώστε τους χρόνο για αυτό, για παράδειγμα σερβίρετε το πρωινό λίγη ώρα νωρίτερα από τη συνηθισμένη ώστε να έχουν χρόνο να πάνε στην τουαλέτα πριν το σχολείο.
• Τα καθαρτικά και άλλα ανάλογα φάρμακα για τη δυσκοιλιότητα συστήνεται να χρησιμοποιούνται κατόπιν ιατρικής συμβουλής.
• Οι γονείς που δικαιολογημένα ανησυχούν όταν διαπιστώνουν ότι το παιδί τους παρουσιάζει δυσκοιλιότητα, πρέπει να συμβουλεύονται τον Παιδίατρό τους.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. Cum, id qui excepturi quidem cumque ipsum mollitia. Repellendus ab, aliquid molestias minus dolores reiciendis porro voluptatibus dolore, qui quod repellat ea?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit. Earum id provident ea quae explicabo aperiam praesentium distinctio veritatis natus maiores dicta numquam error nemo, corrupti dolore molestias quia esse adipisci!
Τα παιδιά σε μικρές ηλικίες εξαρτώνται πλήρως από εμάς, γι’ αυτό είναι υποχρέωσή μας να τα προφυλάξουμε. Σε μεγαλύτερες ηλικίες θα πρέπει να τα διδάξουμε πώς να προφυλάξουν τον εαυτό τους από τα ατυχήματα. Είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε πόσοι κίνδυνοι υπάρχουν για ένα μικρό παιδί μέσα στο σπίτι του, καθώς και να συλλογιστούμε πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε πιο ασφαλές περιβάλλον. Τα ατυχήματα συμβαίνουν κατά 70-80% μέσα στο σπίτι.
Τα συχνότερα ατυχήματα που συμβαίνουν μέσα στο σπίτι αφορούν: εγκαύματα, πτώσεις, δηλητηριάσεις, ηλεκτροπληξία και εισρόφηση ξένου σώματος (πνιγμονή).
Πτώσεις μπορεί να συμβούν από Κρεβάτια, σκάλες, αλλαξιέρα (βρέφη από 3 μηνών), τραπεζάκι φαγητού, παράθυρα και μπαλκόνια.
• Τοποθετείστε προστατευτικό πορτάκι στις άκρες της σκάλας.
• Στο καρεκλάκι φαγητού, το παιδί πρέπει να κάθεται και να φορά τη ζώνη ασφαλείας.
• Τα οριζόντια κάγκελα στα μπαλκόνια είναι πολύ επικίνδυνα για το παιδί, διότι μπορεί εύκολα να σκαρφαλώσει και να πέσει στο κενό.
• Προσθέστε προστατευτικό πλέγμα!
• Μην τοποθετείτε καρέκλες ή τραπεζάκια κοντά σε παράθυρα. Υπάρχει ο κίνδυνος το παιδί να ανέβει, να ανοίξει το παράθυρο και να πέσει.
• Φυλάγετε όλα τα φάρμακα σε κλειδωμένο ντουλάπι ψηλά για να μη μπορεί το παιδί να τα φθάσει.
• Μη φυλάγετε φάρμακα στη τσάντα σας. Σίγουρα το παιδί σας θα την ανοίξει και πιθανότατα να τα βάλει στο στόμα του. Πολλά χάπια μοιάζουν με καραμέλες!
• Φυλάγετε τα απορρυπαντικά, λευκαντικές ουσίες (χλωρίνη) και άλλα είδη καθαρισμού σε μη προσιτό μέρος.
• Μην βάζετε πετρέλαιο, οινόπνευμα ή άλλες καυστικές ουσίες σε μπουκάλια αναψυκτικών και άλλα δοχεία που μπορεί να τραβήξουν την προσοχή του παιδιού σας.
Τα πιο συνηθισμένα ξένα σώματα είναι: ξηροί καρποί, όσπρια, καραμέλες, μικρά νομίσματα, κομματάκια φαγητού, παιχνίδια που αποτελούνται ή μπορεί να σπάσουν σε μικρά κομμάτια. Υποψιαζόμαστε εισρόφηση ξένου σώματος και πρέπει να επικοινωνήσουμε άμεσα με τον Παιδίατρό μας: εάν το παιδί αρχίσει ξαφνικά να βήχει χωρίς να ήταν άρρωστο ή εάν παρουσιάσει δύσπνοια.
Μη βάλετε το χέρι σας στο στόμα του παιδιού.
Τοποθετήστε το ένα σας χέρι στο στήθος και το άλλο στη πλάτη και πιέστε απότομα (5 πλήξεις στο ύψος της ωμοπλάτης).
Επισκεφθείτε αμέσως το γιατρό σας ή το πιο κοντινό νοσοκομείο.
• Μην αφήνετε εκτεθειμένα κουτιά από σπίρτα ή αναπτήρες.
• Εγκαύματα μπορεί να προκληθούν από ζεστό νερό ή άλλα ροφήματα (καφές, τσάι, σούπες). Μην τα τοποθετείτε στην άκρη του τραπεζιού, μπορεί τα παιδιά να απλώσουν το χέρι τους ή να τραβήξουν το τραπεζομάντιλο και να τα χύσουν πάνω τους.
• Μην τοποθετείτε τα σκεύη μαγειρικής με τα χερούλια γυρισμένα προς τα έξω. Υπάρχει κίνδυνος να τα τραβήξουν και να υποστούν σοβαρά εγκαύματα.
• Μην αφήνετε το σίδερο εκτεθειμένο όταν σιδερώνετε, μπορεί το παιδί σας να το ακουμπήσει.
• Τοποθετείστε προστατευτικό πλέγμα όταν το τζάκι σας είναι αναμμένο.
Τα μικρά παιδιά μπορεί να τοποθετήσουν παραμάνες, τσιμπιδάκια και άλλα μεταλλικά αντικείμενα στις πρίζες, με αποτέλεσμα να πάθουν ηλεκτροπληξία.
• Προσέξτε τα παιδιά σας να μην αγγίζουν πρίζες ή ηλεκτρικές συσκευές με βρεγμένα χέρια.
• Καλύψτε τις πρίζες με ειδικά καλύμματα που υπάρχουν στη αγορά.
• Μην αφήνετε εκτεθειμένα καλώδια
Από την ηλικία των 12 μηνών και έπειτα, το παιδί μας περνάει από τη βρεφική στη νηπιακή ηλικία. Η φάση μετά τα πρώτα του γενέθλια είναι ιδιαίτερα σημαντική ως προς τις αλλαγές που θα ακολουθήσουν στη διατροφή του. Το νήπιο αρχίζει να δοκιμάζει το φαγητό της οικογένειας και σιγά-σιγά να αποχωρίζεται τα αλεσμένα (εάν δεν το έχει κάνει ήδη) και να τρώει όλα τα φαγητά είτε σε κομματάκια είτε κανονικά. Κάθε παιδί έχει το ρυθμό του, υπάρχουν μωρά που τρώνε κομματάκια από πολύ νωρίς, και πριν το πρώτο έτος ζωής, αλλά υπάρχουν και νήπια που θέλουν περισσότερο χρόνο για τη μετάβαση αυτή.
Θα πρέπει να ενθαρρύνουμε το παιδί μας να δοκιμάσει πλέον όλες τις τροφές, περιορίζοντας ακόμη το αλάτι και τα καρυκεύματα, ενώ θα πρέπει να αποφεύγουμε τους ξηρούς καρπούς (έως 3-4 ετών) για τον κίνδυνο της πνιγμονής. Μαγειρέψτε τα φαγητά, όπως και τα δικά σας, με το λάδι και τη σάλτσα ή ότι άλλο χρησιμοποιείτε κατά τη διάρκεια του ψησίματος. Αποφύγετε τα λίπη και επιλέξτε έναν υγιεινό τρόπο διατροφής που θα υιοθετήσει και αργότερα το παιδί σας.
Ενδεικτικό πρόγραμμα και ιδέες για το τί θα φάει το παιδί μας από 12 μηνών:
ΠΡΩΙΝΟ
Γάλα 250-300ml σε ποτήρι Εκτός όμως από το γάλα, το παιδί θα πρέπει να πάρει πλήρες πρωινό, όπως:
• Δημητριακά στα οποία μπορείτε να προσθέσετε φρέσκο γάλα (από την ηλικία των 12 μηνών). Καθώς το παιδί μεγαλώνει μπορείτε να προσθέσετε μικρά κομματάκια από σταφίδες, δαμάσκηνα κτλ.
• Αβγό βραστό 3-4 φορές την εβδομάδα (βράσιμο 5-7 λεπτά), εναλλακτικά μπορείτε να δώσετε ομελέτα.
• Κέικ (καλύτερα χειροποίητο).
• Ψωμί/ κριτσίνια με τυρί και μπαστουνάκια από αγγούρι.
• Τοστ με τυρί (προτιμούμε τα κίτρινα τυριά, διότι περιέχουν περισσότερο ασβέστιο και έχουν λιγότερο αλάτι).
ΔΕΚΑΤΙΑΝΟ (σνακ)
• Ένα φρούτο (εποχής)
ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟ
Ξεκινήστε σιγά σιγά να δίνετε στο παιδί σας το φαγητό του σπιτιού, επιλέγοντας τις πιο μαλακές τροφές. Για παράδειγμα, μπορείτε να δώσετε φακές (ιδανικά με ρύζι-φακόρυζο), κάποιο λαδερό φαγητό, μακαρόνι (αστράκι) ή κριθαράκι με κιμά και τυρί (όπως θα έτρωγε μακαρόνια με κιμά).
Στην αρχή, μπορείτε να τα «πατάτε» με το πιρούνι (χωρίς να τα αλέσετε) και στη συνέχεια να δίνετε τα κομματάκια κανονικά.
Εβδομαδιαίο πρόγραμμα:
• 1 φορά την εβδομάδα λαδερά
• 1 φορά την εβδομάδα όσπρια
• 1-2 φορές την εβδομάδα ψάρι (Μπακαλιάρο ή σαρδέλα ή λαυράκι ή σολομό, κατά προτίμηση φρέσκα)
• Συνεχίζουμε να έχουμε μια προτίμηση στο κόκκινο κρέας (μοσχάρι) μαγειρεμένο σε οποιαδήποτε μορφή, 2-3 φορές την εβδομάδα, το οποίο ιδανικά μπορείτε να συνδυάσετε με πράσινα λαχανικά ή με το λαδερό φαγητό.
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟ (σνακ)
• Ένα φρούτο εποχής και ένα ποτήρι χυμό πορτοκάλι, διότι στην ηλικία αυτή τα παιδιά δύσκολα τρώνε ολόκληρο το πορτοκάλι.
• Γιαούρτι (κανονικό γιαούρτι και όχι επιδόρπιο γιαουρτιού), πλήρες, το οποίο μπορείτε να συνδυάσετε με μέλι και κάποιο φρούτο.
ΒΡΑΔΥΝΟ
• Μισή ποσότητα του μεσημεριανού φαγητού
• Μακαρόνια ή χυλόπιτες ή τραχανά με τυρί και/ή σάλτσα
• Τοστ
Προ ύπνου
Γάλα 250-300ml
To διαιτολόγιο που προτείνεται παραπάνω είναι ενδεικτικό και θα πρέπει να προσαρμόζεται στο πρόγραμμα της οικογένειας. Επίσης, διαφοροποιείται σε παιδιά που παρουσιάζουν τροφικές αλλεργίες ή κάποια δυσανεξία. Στην περίπτωση αυτή, δίνονται οδηγίες από τον Παιδίατρο ως προς την εισαγωγή της νηπιακής διατροφής και ποιες τροφές επιτρέπεται ή απαγορεύεται να φάει το κάθε παιδί.
Σιδηροπενική αναιμία σε παιδιά και έφηβους:
Ο αιματοκρίτης είναι ένας βιολογικός δείκτης που υποδηλώνει πόσα ερυθρά αιμοσφαίρια υπάρχουν στο αίμα. Εκφράζεται ως ποσοστό του όγκου ερυθρών αιμοσφαιρίων ανά συγκεκριμένη ποσότητα αίματος.
Τα φυσιολογικά επίπεδα του αιματοκρίτη καθορίζονται κυρίως από την ηλικία και από το φύλο.
περισσότερα >>>>>
Τα βασικότερα συμπτώματα που υποδηλώνουν ότι ο αιματοκρίτης βρίσκεται κάτω από τα όρια του φυσιολογικού είναι: ωχρότητα του δέρματος, εύκολη κόπωση και αδυναμία (στο σχολείο ή στο παιχνίδι), υπνηλία, ταχυκαρδία, κεφαλαλγία και ανεπαρκής σωματική αύξηση. Στους έφηβους και τα παιδιά σχολικής ηλικίας, συχνά αναφέρεται μειωμένη σχολική επίδοση και διαταραχέ συγκέντρωσης. Κάποιες φορές, η έλλειψη σιδήρου μπορεί να προκαλέσει βλάβες στους βλεννογόνους (όπως, χειλίτιδα- γλωσσίτιδα) και συχνές λοιμώξεις στα παιδιά
Η εξέταση που πρέπει να γίνει είναι απλή και είναι μια γενική αίματος. Σε μια γενική αίματος μπορεί να βρεθεί χαμηλός αιματοκρίτης και χαμηλή αιμοσφαιρίνη, οπότε να διαπιστώσουμε αναιμία. Ανάλογα με τη ηλικία του ατόμου, υπάρχουν συγκεκριμένα αίτια που πρέπει να διερευνηθούν με περαιτέρω εργαστηριακό έλεγχο. Ως απαραίτητες εξετάσεις στον αρχικό έλεγχο, θεωρούνται ο έλεγχος του σιδήρου και της φερριτίνης.
Προληπτικός έλεγχος συστήνεται σε όλα τα βρέφη, στην ηλικία 12-18 μηνών, στα παιδιά 4-5 ετών και στους έφηβους.
Η συχνότερη αιτία χαμηλού αιματοκρίτη, δηλαδή αναιμίας στα παιδιά, είναι η έλλειψη σιδήρου.
Ευπαθείς ομάδες θεωρούνται:
πρόωρα βρέφη, γιατί έχουν λιγότερα αποθέματα σιδήρου.
νήπια 18-24 μηνών, γιατί ο ρυθμός ανάπτυξής τους είναι γρήγορος και ο σίδηρος που προσλαμβάνεται από τη διατροφή ελαττώνεται.
έφηβοι, γιατί η ανάπτυξή τους είναι πολύ γρήγορη.
κορίτσια μετά την έναρξη της εμμήνου ρύσεως.
παιδιά που δεν τρέφονται ισορροπημένα και δεν καταναλώνουν τροφές πλούσιες σε σίδηρο.
η πρόωρη έναρξη χορήγησης αγελαδινού γάλακτος.
η έλλειψη βιταμίνης C.
προβλήματα του πεπτικού συστήματος (π.χ. κοιλιοκάκη).
Είναι σημαντικό να εμπλουτίσουμε τη διατροφή του παιδιού με τροφές πλούσιες σε σίδηρο, οι οποίες είναι: το κόκκινο κρέας (μοσχάρι), το αβγό, τα δημητριακά, τα όσπρια (φακές, φασόλια), τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά (σπανάκι, μπρόκολο), τα ψάρια και τα πουλερικά. Επίσης, τα λαχανικά που είναι πλούσια σε βιταμίνη C (λεμόνι, πιπεριές, καρότα) βοηθούν στην καλύτερη απορρόφηση του σιδήρου από ζωικές τροφές που περιέχουν ζωική πρωτεΐνη και σίδηρο.
Συστήνουνε λοιπόν, συνδυασμό κόκκινου κρέατος και πράσινων λαχανικών και μάλιστα για τη μέγιστη απορρόφησή του, είναι χρήσιμο να δίνετε στο παιδί σας χυμό από φρέσκο πορτοκάλι.
Σε περιπτώσεις, πολύ χαμηλού αιματοκρίτη, που οφείλεται σε έλλειψη σιδήρου, και υπάρχουν συμπτώματα, προτείνεται χορήγηση σιδήρου από του στόματος, είτε σε σταγόνες είτε σε σιρόπι. Η διάρκεια της θεραπείας είναι συνήθως τρεις μήνες, ενώ είναι σημαντικό στο διάστημα αυτό να βοηθήσουμε το παιδί να βελτιώσει τη διατροφή του. Η χορήγηση σιδήρου μπορεί να έχει κάποιες παρενέργειες, όπως μετεωρισμό κοιλίας και άλγος ή δυσκοιλιότητα. Επίσης, πρέπει να γνωρίζουμε ότι η χορήγηση σιδήρου δεν είναι παντοτινή, επομένως είναι απαραίτητο να καλύψουμε τις ημερήσιες ανάγκες του παιδιού σε σίδηρο με τη διατροφή του.
Με τα εμβόλια εισάγουμε στον οργανισμό τον ίδιο τον μικροοργανισμό (ιό ή μικρόβιο) νεκρό ή εξασθενημένο, ή τμήμα αυτού (αντιγόνο). Έτσι, διεγείρουμε τον οργανισμό να παράγει τα δικά του αντισώματα, τα οποία θα είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν τον συγκεκριμένο μικροοργανισμό όταν εισέλθει στον οργανισμό του παιδιού. Συνεπώς, το παιδί θα αντιμετωπίσει οποιαδήποτε νόσο, για την οποία έχει εμβολιασθεί, πολύ πιο ήπια, αποφεύγοντας τις επιπλοκές.
.......περισσότερα
Εμβολιάζουμε λοιπόν το παιδί μας, κυρίως όχι για να μην αρρωστήσει, αλλά για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις επιπλοκές, οι οποίες μπορεί να είναι αρκετά σοβαρές ακόμη και επικίνδυνες για τη ζωή του παιδιού.
Η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια των εμβολίων έχει δοκιμασθεί πολλαπλώς τις τελευταίες δεκαετίες και θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι πριν από την εφαρμογή ενός εμβολίου έχουν γίνει εργαστηριακές και κλινικές μελέτες επί σειρά ετών. Έτσι λοιπόν, θεωρούνται ασφαλή έχοντας την έγκριση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του Food Drug Administration (FDA).
Tα τελευταία χρόνια τα εμβόλια υπόκεινται κάποια αμφισβήτηση και έγιναν «θύματα των εμβολίων». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεδομένου ότι έχουν συμβάλει στην εξαφάνιση πολλών νοσημάτων, που ο κόσμος πλέον δεν γνωρίζει και δεν αντιμετωπίζει, πιστεύει ότι δεν υπάρχουν. Πολλές θανατηφόρες ασθένειες έχουν εξαφανιστεί μετά την εισαγωγή των εμβολίων, όπως είναι η διφθερίτιδα και ο τέτανος, ενώ περιορίστηκαν σημαντικά η ιλαρά, η μηνιγγίτιδα και η παρωτίτιδα.
Η ενίσχυση του οργανισμού με αντισώματα (έτοιμη άμυνα) είναι πολύ σημαντική για το βρέφος. Με τη γέννησή τους τα βρέφη έχουν ό,τι αντισώματα έχουν πάρει από τη μητέρα τους και συνεχίζουν να παίρνουν από το μητρικό θηλασμό. Αυτά τα αντισώματα όμως δεν επαρκούν και δεν έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, για αυτό θα πρέπει να διεγείρουμε την παραγωγή αντισωμάτων με τα εμβόλια.
Οι επιπλοκές από τα εμβόλια είναι πολύ ήπιες και συνήθως αφορούν, ερυθρότητα-οίδημα-άλγος στην περιοχή της έγχυσης, ενώ αλλεργικές αντιδράσεις είναι πολύ σπάνιες.
Συχνές ερωτήσεις:
Εάν το παιδί μου εμβολιαστεί θα προφυλαχθεί 100% από τη νόσο;
Η αποτελεσματικότητα των εμβολίων είναι πολύ υψηλή (85-99%). Όμως, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι και μετά τη λήψη οποιοδήποτε φαρμάκου η ίαση δεν είναι 100%.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει πλέον διφθερίτιδα, τέτανος και άλλα
νοσήματα γιατί πρέπει να εμβολιάσω το παιδί μου;
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον κάποιο συγκεκριμένο νόσημα του «παρελθόντος» οφείλεται στον μαζικό εμβολιασμό του πληθυσμού. Εάν μειωθεί ο εμβολιασμός του πληθυσμού και χαθεί η προστασία της αγέλης, θα έχουμε κρούσματα και πιθανόν έξαρση. Αντίστοιχο φαινόμενο παρατηρήθηκε σε αρκετές χώρες της Ευρώπης και στην Ελλάδα πολύ πρόσφατα με την έξαρση της ιλαράς.
Επίσης, με την μετακίνηση των πληθυσμών είναι εύκολη η διασπορά νοσημάτων σε πληθυσμούς που δεν είναι επαρκώς εμβολιασμένοι. Η «ομπρέλα», δηλαδή η επαρκής εμβολιαστική κάλυψη ενός πληθυσμού, είναι πολύ σημαντική και αποτελεί την καλύτερη πρόληψη.
Τα εξανθήματα είναι εκδήλωση αλλεργικής αντίδρασης μετά από δήγμα (τσίμπημα) από κουνούπι, μέλισσα, σφήκα κ.α. και παρατηρούνται πιο συχνά τους καλοκαιρινούς μήνες. Τα κύρια συμπτώματα που παρατηρούνται είναι ερυθρότητα, άλγος, οίδημα και κνησμός. Στην περίπτωση που προκαλέσουν ήπια συμπτώματα, είναι σημαντικό να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, πριν χρειαστεί να επισκεφθούμε τον Παιδίατρό μας. Ιδιαίτερα εάν το παιδί μας έχει γνωστή αλλεργία, είναι απαραίτητο να έχουμε μαζί μας ό,τι χρειάζεται για την αρχική αντιμετώπιση, αλλά να γνωρίζουμε και ποιον ιατρό ή Κέντρο Υγείας μπορούμε να επισκεφθούμε εάν είμαστε διακοπές.
........περισσότερα
Ένα καλά εξοπλισμένο φαρμακείο είναι απαραίτητο στο σπίτι μας, ειδικά όταν έχουμε βρέφη ή μικρά παιδιά, ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε άμεσα έναν πυρετό, μια αλλεργία, ένα ατύχημα μέσα στο σπίτι ή καταστάσεις που θα συμβούν βράδυ. Σε καμία περίπτωση όμως δεν αντικαθιστά την ιατρική συμβουλή και παρέμβαση και κάθε ενέργειά μας πρέπει να γίνεται κατόπιν οδηγιών του Παιδιάτρου μας.
• Οξυζενέ.
• Βαμβάκι.
• Θερμόμετρο.
• Αμπούλες με φυσιολογικό ορό.
• Ψαλίδι.
• Σύριγγες.
• Αντιπυρετικά σιρόπια ή υπόθετα.
• Αποστειρωμένες γάζες, λευκοπλάστ/ τραυμαπλάστ.
• Ελαστικούς επιδέσμους.
• Αυτοκόλλητα ράμματα.
• Αλοιφή αντιισταμινική ή τζελ, χρήσιμη σε τσιμπήματα.
• Αντιισταμινικό σιρόπ, χρήσιμο σε αλλεργικές αντιδράσεις.
• Αλοιφή κορτιζονούχα, χρήσιμη σε δερματικά εξανθήματα- πιο έντονη αλλεργική αντίδραση μετά από τσίμπημα.
• Αλοιφή αντιβιοτική σε συνδυασμό με κορτιζόνη που έχει αντιφλεγμονώδη δράση.
• Σταγόνες κορτιζόνης.
• Σκεύασμα ηλεκτρολυτών (σε περίπτωση γαστρεντερίτιδας ή εμέτων).
• Οφθαλμικό κολλύριο (σε περίπτωση επιπεφυκίτιδας).
1. Η ίωση κολλάει όταν περνάει.
Όχι ακριβώς. Οι πιθανότητες μετάδοσης μιας ίωσης είναι σημαντικά αυξημένες 1-3 ημέρες πριν εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα (π.χ. ρινίτιδα, βήχας, πυρετός, εξάνθημα) έως και 5-7 ημέρες μετά την εκδή-λωσή τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο κίνδυνος μετάδοσης παραμένει υψηλός για διάστημα έως και δύο εβδομάδων μετά την εκδήλωση των συμπτωμάτων. Για παράδειγμα, το κοινό κρυολόγημα μπορεί να μετα-δοθεί 1-2 ημέρες πριν εκδηλωθούν τα τυπικά συμπτώματα έως και να υποχωρήσουν τα συμπτώματα αυτά. Ο ιός της γρίπης ξεκινά, συνήθως, να μεταδίδεται μία ημέρα πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα και για τις επόμενες 5-6 ημέρες. Αυτό που θα πρέπει να έχουμε υπόψιν είναι ότι μπορεί κάποιος να έχει «κολλήσει» μια ίωση και να μην έχει εκδηλώσει ακόμη συμπτώματα, οπότε η επαφή μαζί του να έχει ως αποτέλεσμα τη μετάδοση του ιού και σε εμάς.
περισσότερα >>>>>
2. Αν το κρύωμα επιμένει τότε είναι ίωση.
Δεν ισχύει. Οι λέξεις κρύωμα, κρυολόγημα και ίωση συνήθως είναι παρόμοιες οντότητες. Το σημαντικό είναι να διαχωρίσουμε αν πρόκειται για μια ιογενή ή μικροβιακή λοίμωξη, διότι διαφέρουν τα συμπτώματα, η διάρκεια, αλλά κυρίως η αντιμετώπιση. Η ίωση αντιμετωπίζεται συνήθως συντηρητικά, με ξεκούραση, αρκετά υγρά, καλό φαγητό, παυσίπονα-αντιπυρετικά (ανάλογα με τον πυρετό) και ανακούφιση των κύριων συμπτωμάτων, π.χ. βήχα, ρινίτιδας. Μια μικροβιακή όμως λοίμωξη, η οποία τις περισσότερες φορές έχει πιο θορυβώδη κλινική εικόνα με έντονα συμπτώματα και μεγαλύτερη διάρκεια, χρειάζεται την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, η οποία είναι κυρίως αντιβιοτική. Σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητη η εξέταση του παιδιού από τον παιδίατρό του και η παρακολούθηση της κατάστασής του εφόσον η ίωση επιμένει.
3. Το παιδί μου έχει κάνει όλα τα εμβόλια, άρα δεν υπάρχει περίπτωση να αρρωστήσει.
Τα εμβόλια που γίνονται στα παιδιά με βάση το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού κάθε χώρας είναι απαραίτητα και είναι η σημαντικότερη ασπίδα που μπορούμε να τους προσφέρουμε έναντι συγκεκριμένων ιών και μικροβίων. Με τα εμβόλια εισάγουμε στον οργανισμό τον ίδιο τον μικροοργανισμό (ιό ή μικρόβιο) νεκρό ή εξασθενημένο, ή αντιγόνο («κομμάτι») από τον μικροοργανισμό. Με τον τρόπο αυτό διεγείρουμε τον οργανισμό να παράγει δικά του αντισώματα, τα οποία κατευθύνονται εναντίον του συγκεκριμένου μικροοργανισμού. Έτσι, εάν στο μέλλον εισέλθει στον οργανισμό του παιδιού ο συγκεκριμένος μικροοργανισμός, τα αντισώματα που ήδη υπάρχουν θα τον εξουδετερώσουν και το παιδί σας δεν θα νοσήσει –τουλάχιστον– βαριά. Επομένως, δεν σημαίνει ότι το παιδί που είναι εμβολιασμένο δεν θα αρρωστήσει, αλλά πως τα συμπτώματα θα είναι πιο ήπια και δεν θα αναμένονται επιπλοκές.
4. Τον χειμώνα δεν βγαίνουμε έξω για να μην αρρωστήσει το παιδί.
Τον χειμώνα κατά κανόνα υπάρχουν περισσότερες ιώσεις και αυτό οφείλεται κυρίως στον συγχρωτισμό των ανθρώπων σε κλειστούς χώρους, μέσα στα σπίτια, στους παιδικούς σταθμούς και στα σχολεία, με αποτέλεσμα οι ιώσεις να μεταδίδονται πιο εύκολα. Ταυτόχρονα, η χαμηλή θερμοκρασία και η υγρασία τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε να «εγκατασταθούν» στον οργανισμό μας ιοί, να επιβιώσουν, να πολλαπλασιαστούν, και τελικά να εκδηλωθούν σε κοινά κρυολογήματα ή γρίπη.
Οι ιοί βρίσκονται παντού και ειδικά οι ρινοϊοί, που είναι υπεύθυνοι για τις περισσότερες ιώσεις τον χειμώνα. Από τη στιγμή που το παιδί θα έρθει σε επαφή μέσω σταγονιδίων (σάλιο, φτάρνισμα, βήχας), ο ιός θα μεταφερθεί μέσω της αναπνευστικής οδού στον οργανισμό του. Και επειδή μιλάμε για παιδιά, που αγγίζουν τα πάντα, η επαφή με μια «μολυσματική» επιφάνεια, έχει ως αποτέλεσμα τη μεταφορά του ιού στα χέρια και από εκεί είναι πολύ εύκολο να διεισδύσει μέσα από τη μύτη, τα μάτια ή το στόμα στον οργανισμό του. Επομένως, κανείς δεν αρρωσταίνει επειδή βγήκε στον κρύο αέρα, αλλά επειδή ήρθε σε άμεση επαφή με κάποιον που ήταν άρρωστος.
5. Αμέσως μόλις αντιληφθούμε ότι το παιδί έχει πυρετό του δίνουμε αντιβίωση.
Εάν το παιδί μας παρουσιάσει πυρετό θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το σύμπτωμα, να «ρίξουμε» δηλαδή τον πυρετό. Δεν δίνουμε και δεν επιθυμούμε αντιβίωση κάθε φορά που το παιδί μας θα αρρωστήσει. Τις περισσότερες φορές το αίτιο είναι μια ίωση, η οποία σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται αντιβίωση. Όπως απλά –αλλά σωστά– γνωρίζουμε, η ίωση θα κάνει τον κύκλο της και θα περάσει. Όμως, στις περιπτώσεις μιας μικροβιακής λοίμωξης ή μιας επιπλεγμένης κατάστασης, τότε θα χρειαστεί αντιβίωση. Άρα, η χορήγηση αντιβίωσης δεν είναι πάντα η σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση και είναι μια απόφαση που θα πάρει ο παιδίατρός μας με βάση την κλινική εξέταση που θα πραγματοποιήσει στο παιδί μας.
6. Όταν το παιδί έχει πυρετό πρέπει να πάρουμε αμέσως τον γιατρό.
Από την εμπειρία μου και από συζήτηση με άλλους συναδέλφους, γνωρίζω ότι η μαμά, σε πολλές περιπτώσεις τουλάχιστον, πρώτα θα καλέσει τον παιδίατρο και μετά θα δει εάν το παιδί της έχει πραγματικά πυρετό! Στην ουσία ο γονιός θα πρέπει να είναι ψύχραιμος και να μπορεί να αντιμετωπίσει έναν πυρετό. Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις, όπως ο πυρετός που επιμένει και δεν ανταποκρίνεται στο αντιπυρετικό, ο υψηλός και συχνός πυρετός σε λιγότερο από 4 ώρες, αλλά και ο πυρετός σε ένα βρέφος, που προβληματίζουν. Επίσης, η κλινική εικόνα του παιδιού επί πυρετού, αλλά κυρίως στη φάση που είναι απύρετο, είναι σημαντικό στοιχείο που πρέπει να αξιολογηθεί από τον γονιό και να μεταφερθεί στον παιδίατρο.
7. Όταν το παιδί έχει δέκατα του δίνουμε αντιπυρετικό.
Λάθος. Σε καμία περίπτωση δεν δίνουμε αντιπυρετικό σε ένα παιδί που έχει δεκατική πυρετική κίνηση. Αντιπυρετικό δίνουμε εφόσον διαπιστώσουμε υψηλή θερμοκρασία, πάνω από 38,2οC, η οποία μάλιστα επιμένει. Δηλαδή, μπορούμε να κάνουμε δροσερές κομπρέσες ή ντους στο παιδί μας και να το μετρήσουμε μετά από 20-30 λεπτά, και εάν η θερμοκρασία παραμένει υψηλή τότε να χορηγήσουμε αντιπυρετικό. Είμαστε φειδωλοί στα αντιπυρετικά εφόσον το παιδί είναι ζωηρό, σε καλή κλινική κατάσταση, ειδικά κατά τη διάρκεια της ημέρας
O νέος κορoνοϊός SARS-CoV-2, όπως και οι αναπνευστικοί ιοί, μπορεί να μεταδοθεί με σταγονίδια που εκτοξεύονται από το στόμα κατά την ομιλία, τον βήχα ή το φτέρνισμα.
Τα βασικά μέτρα πρόληψης είναι:
• η αποφυγή συγχρωτισμού και η τήρηση απόστασης, περίπου 1,5 μέτρο
• η υγιεινή των χεριών, είτε με καλό πλύσιμο με σαπούνι είτε με εφαρμογή αλκοολούχου αντισηπτικού διαλύματος για 20-30 sec
• η χρήση μάσκας
Η χρήση μάσκας είναι πολύ σημαντική γιατί συγκρατεί αυτά τα σταγονίδια και αποτελεί βασικό μέτρο περιορισμού της διασποράς της λοίμωξης στην κοινότητα.
ΔΕΝ αρκεί μόνο η χρήση μάσκας για να παρέχει επαρκή προστασία από τον COVID-19, αλλά απαιτείται τήρηση απόστασης από άλλα άτομα και συχνό πλύσιμο των χεριών αποφεύγοντας να αγγίζουμε το πρόσωπό μας.
Πώς χρησιμοποιείται η μάσκα;
• Καθαρίστε τα χέρια σας με σαπούνι ή αντισηπτικό διάλυμα, πριν την εφαρμογή της μάσκας
• Ρυθμίστε τη μάσκα ώστε να εφαρμόζει σωστά, καλύπτοντας τη μύτη, το στόμα και το πιγούνι, χωρίς να υπάρχουν κενά στα πλαϊνά.
• Μην ακουμπάτε τη μάσκα όση ώρα τη φοράτε.
• Αλλάξτε τη μάσκα σε περίπτωση που είναι υγρή ή βρώμικη (σε περίπτωση υφασμάτινης μάσκας).
• Καθαρίστε τα χέρια σας πριν βγάλετε τη μάσκα.
• Αφαιρέστε τη μάσκα, πιάνοντάς την από τα λαστιχάκια.
• Καθαρίστε τα χέρια σας αφού πετάξετε τη μάσκα ή την τοποθετήσετε σε κάποιο σακουλάκι, εφόσον πρόκειται για υφασμάτινη μάσκα, προκειμένου να την πλύνετε.
Οι υφασμάτινες μάσκες μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν εφόσον πλυθούν καθημερινά σε θερμοκρασία τουλάχιστον 60oC. Χρησιμοποιήστε πάντοτε τη δική σας υφασμάτινη μάσκα.
Πρέπει τα παιδιά να φορούν μάσκα;
Μεγάλη συζήτηση γίνεται εάν τα παιδιά πρέπει και μπορούν να φορούν μάσκα. Σύμφωνα με την Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής και το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών (CDC), τα παιδιά κάτω των 2 ετών δεν πρέπει να φορούν μάσκα.
Τα παιδιά δεν πρέπει να φορούν μάσκα όταν βρίσκονται στο σπίτι ή σε εξωτερικό χώρο εφόσον η απόστασή τους από άλλα άτομα είναι πάνω από 1,5 μέτρο. Τα παιδιά δεν πρέπει να φορούν μάσκα κατά τις αθλητικές τους δραστηριότητες, θα πρέπει όμως να εφαρμόζονται τα υπόλοιπα μέτρα προστασίας, δηλαδή καλή υγιεινή των χεριών και αποφυγή συγχρωτισμού. Επίσης, παιδιά με σοβαρά χρόνια αναπνευστικά προβλήματα ή νοητική στέρηση δεν πρέπει να φορούν μάσκα.
Τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας που θα βρεθούν σε οποιοδήποτε κλειστό χώρο και δεν μπορεί να τηρηθεί η απόσταση των 1,5-2 μέτρων από άλλα άτομα, θα πρέπει να φορέσουν μάσκα. Επίσης, τα παιδιά που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως παιδιά με κακοήθεια ή κυστική ίνωση πρέπει να φορούν μάσκα.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) και τη UNICEF τα παιδιά κάτω των 5 ετών δεν είναι απαραίτητο να φορέσουν μάσκα. Το γεγονός αυτό βασίζεται στο γενικό συμφέρον και την ασφάλεια του παιδιού, καθώς και την ικανότητα του παιδιού να φορέσει μάσκα με ελάχιστη βοήθεια. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις, όπου σε παιδιά κάτω των 5 ετών μπορεί να είναι απαραίτητη η χρήση μάσκας, όπως εάν βρίσκονται κοντά σε κάποιον που είναι άρρωστος.
Για τα παιδιά ηλικίας 6-11 ετών, συστήνεται η χρήση μάσκας στις εξής περιπτώσεις και υπό προϋποθέσεις:
• Εάν υπάρχει ευρεία μετάδοση του ιού στην περιοχή διαμονής του παιδιού.
• Εάν τo παιδί έχει την ικανότητα να χρησιμοποιήσει τη μάσκα με ασφάλεια.
• Εάν υπάρχει πρόσβαση σε μάσκες στο σχολείο ή στους χώρους που βρίσκεται το παιδί.
• Εάν υπάρχει επίβλεψη από ενήλικα για το πώς θα φορέσει και θα βγάλει τη μάσκα το παιδί με ασφάλεια.
• Εάν υπάρχει αλληλεπίδραση του παιδιού με άτομα που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως ηλικιωμένοι ή άτομα με υποκείμενο νόσημα.
Όσον αφορά τα παιδιά των 12 ετών και άνω, πρέπει να φορούν μάσκα υπό τις ίδιες συνθήκες με τους ενήλικες, ειδικά όταν δεν μπορεί να διασφαλιστεί απόσταση πάνω από ένα μέτρο.
Τι είδους μάσκα πρέπει να φορέσουν τα παιδιά;
• Τα παιδιά με καλή γενική κατάσταση υγείας μπορούν να φορούν μη ιατρική ή υφασμάτινη μάσκα. Η υφασμάτινη μάσκα πρέπει να έχει το σωστό μέγεθος. Αυτό σημαίνει ότι θα καλύπτει επαρκώς το στόμα, τη μύτη και το πιγούνι του παιδιού.
• Τα παιδιά με υποκείμενα προβλήματα υγείας (π.χ. κυστική ίνωση, καρκίνο, ανοσοκαταστολή) πρέπει να φορούν ιατρική μάσκα.
Η ιατρική μάσκα γενικώς συστήνεται σε όσους διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο σοβαρής μορφής της λοίμωξης που προκαλεί ο κορονοϊός.
Πώς πρέπει τα παιδιά να φορέσουν τη μάσκα;
Ισχύουν οι ίδιοι κανόνες όπως και για τους ενήλικες, με τη σημαντική διαφορά ότι πρέπει να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά πώς θα το κάνουν σωστά. Τα παιδιά μαθαίνουν εύκολα και μιμούνται.
Τι κάνω αν το παιδί μου φοβάται να φορέσει μάσκα;
Εάν το παιδί φοβάται να φορέσει μάσκα, τότε θα πρέπει να το βοηθήσουμε χρησιμοποιώντας τρόπους, όπως:
-Μπορούμε να του δείξουμε το πρόσωπό του στον καθρέπτη και να το συζητήσουμε.
-Να διακοσμήσουμε τη μάσκα.
-Να του δείξουμε φωτογραφίες άλλων παιδιών που φορούν μάσκα.
-Να δοκιμάσουμε να τη φορέσουμε στο σπίτι, ώστε να τη συνηθίσει.
-Να εξηγήσουμε στα παιδιά για ποιο λόγο πρέπει κανείς να φοράει μάσκα. Μπορούμε να πούμε ότι οι άνθρωποι φορούν μάσκα όταν είναι άρρωστοι και όταν νιώσουν καλύτερα μπορούν να σταματήσουν να την φορούν.
Πολλά παιδιά, ανεξαρτήτου ηλικίας, χρειάζεται να φορέσουν μάσκα για μεγάλο χρονικό διάστημα, και αυτό συνέβαινε και πριν την εποχή του COVID-19. Παιδιά με κακοήθεια κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας τους φορούν μάσκα καθημερινά και για μεγάλο χρονικό διάστημα και τα καταφέρνουν καλά, χωρίς να παραπονιούνται ή να έχουν παρουσιάσει κάποια παρενέργεια από τη χρήση της μάσκας.
Τα παιδιά μιμούνται και εκπαιδεύονται γρήγορα, και μπορούν να φορέσουν τη μάσκα με ασφάλεια, εφόσον οι γονείς και οι δάσκαλοι, τους υποδείξουν τον τρόπο. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε να εφαρμόζουμε όλα τα μέτρα προστασίας από τον COVID-19, ώστε να καταφέρουμε να μείνουμε ασφαλείς.
Η μετάδοση διαφόρων ιώσεων ιδιαίτερα στα παιδιά προσχολικής ηλικίας (2-5 ετών) είναι μεγάλη, δεδομένου ότι συνωστίζονται, αγγίζουν κοινά αντικείμενα, δεν πλένουν συχνά και καλά τα χέρια τους και είναι πιο ευάλωτα στο να κολλήσουν και μεταφέρουν ιούς λόγω του πιο ανώριμου ανοσοποιητικού συστήματος που έχουν. Η πρόληψη είναι τόσο σημαντική όσο και η έγκαιρη θεραπεία, και επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους, όπως είναι ο εμβολιασμός και η τήρηση κανόνων υγιεινής. Ποιος είναι όμως ο ρόλος των γονέων και πώς μπορούν να προστατεύσουν παραπάνω το παιδί τους; Εκτός, από την καλή διατροφή και τα μέτρα που αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι σημαντικό να μπορούμε να αξιολογήσουμε μια κατάσταση και να κρατήσουμε το παιδί μας στο σπίτι, όταν παρουσιάσει κάποια από τα παρακάτω συμπτώματα. Προφυλάσσοντας το παιδί μας, προφυλάσσουμε και τα υπόλοιπα παιδιά!
Σε ποιες περιπτώσεις ένα παιδί πρέπει να παραμένει σπίτι του;
1. Εάν το παιδί σας παρουσιάζει κάποιο από τα παρακάτω συμπτώματα:
• Πυρετό και αλλαγή συμπεριφοράς η άλλα σημεία και συμπτώματα (π.χ. εμετοί, διάρροιες, εξάνθημα, πόνος στο λαιμό).
• Διάρροιες
• Εμέτους
• Κοιλιακό άλγος
• Έλκη στο στόμα με σιαλόρροια, εκτός αν ο γιατρός βεβαιώσει ότι το παιδί δε μεταδίδει.
• Εξάνθημα στο δέρμα με πυρετό ή αλλαγή συμπεριφοράς, μέχρι ο γιατρός να βεβαιώσει ότι δεν είναι κάτι μεταδοτικό.
2. Εάν το παιδί σας παρουσιάσει κάποια από τις παρακάτω καταστάσεις:
• Στρεπτοκοκκική αμυγδαλίτιδα, μέχρι 24 ώρες από την έναρξη της θεραπείας.
• Φυματίωση: Μέχρι να αρχίσει η κατάλληλη θεραπεία.
• Μολυσματικό κηρίο (μόλυνση του δέρματος από σταφυλόκοκκο ή στρεπτόκοκκο). Μέχρι 24 ώρες από την έναρξη της θεραπείας.
• Ψείρες και κόνιδα στην κεφαλή, μέχρι να γίνει η πρώτη θεραπεία
• Ψώρα, μέχρι να αρχίσει η θεραπεία.
• Ανεμοβλογιά, μέχρι οι βλάβες να αποξηρανθούν (συνήθως 6 ημέρες)
• Ερυθρά, μέχρι 6 ημέρες μετά την εμφάνιση του εξανθήματος.
• Ιλαρά, παρωτίτιδα, κοκίτη.
• Ηπατίτιδα Α για μία εβδομάδα.
• Μικροβιακή επιπεφυκίτιδα.
Μύθοι και αλήθειες:
Δεν πειράζει αν στείλω το παιδί λίγο αδιάθετο σχολείο, το κρυολόγημα δεν «κολλάει».
Εάν έχετε τη δυνατότητα να κρατήσετε το παιδί στο σπίτι, αποφύγετε να το στείλετε στο σχολείο τις μέρες που είναι λίγο κρυωμένο ή αδιάθετο. Εκτός από το γεγονός ότι, εάν πάει, μπορεί να κολλήσει τα άλλα παιδιά καθώς δρα ως «εστία» μικροβίων, διατρέχει κίνδυνο και το ίδιο: ο αδύναμος οργανισμός του μπορεί να προσβληθεί από κάποιον άλλο ιό, αυξάνοντας τις πιθανότητες να κολλήσει αμέσως άλλη μία ίωση.
Το άρρωστο παιδί καλό είναι να παραμείνει στο σπίτι μέχρι να περάσουν τουλάχιστον 48 ώρες χωρίς καθόλου συμπτώματα.
Παρόλο που ζούμε σε μια χώρα που χαρακτηρίζεται από ηλιοφάνεια, τα επίπεδα της βιταμίνης D στον ελληνικό πληθυσμό υστερούν. Πάνω από 60% των Ελλήνων έχουν έλλειψη βιταμίνης D. Είναι πολύ σημαντικό τα επίπεδα της βιταμίνης D να βρίσκονται σε επαρκή επίπεδα είτε αυτό οφείλεται στην έκθεση στον ήλιο είτε στη λήψη τροφής.
>>>>>>>> περισσότερα
Τί είναι η βιταμίνη D;
H βιταμίνη D ανήκει στην κατηγορία των λιποδιαλυτών βιταμινών, όπως και οι βιταμίνες Α, E και K, οι οποίες αποθηκεύονται στον οργανισμό μας, σε αντίθεση με τις υδατοδιαλυτές βιταμίνες (βιταμίνες του συμπλέγματος B, βιοτίνη, φυλλικό οξύ και C), οι οποίες αποβάλλονται στα ούρα, σε περίπτωση που προσλαμβάνονται σε μεγάλες ποσότητες.
Πόσο σημαντική είναι η βιταμίνη D για τον οργανισμό μας;
H βιταμίνη D έχει πολλαπλή δράση σε όλα τα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού. Αποτελεί κεντρικό ρυθμιστικό παράγοντα στο μεταβολισμό των οστών και βοηθά στην απορρόφηση του ασβεστίου από τις τροφές. Έλλειψη της βιταμίνης D μπορεί να οδηγήσει σε καθυστερημένη οστική ανάπτυξη, σκελετικές ανωμαλίες στα παιδιά, όπως ραχίτιδα, σκολίωση και κατάγματα, ενώ οι ενήλικες μπορεί να παρουσιάσουν οστεομαλακία και οστεοπόρωση.
Η βιταμίνη D είναι ένας σημαντικός ρυθμιστικός παράγοντας για το ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ φαίνεται να ρυθμίζει πάνω από το 5% του ανθρώπινου γονιδιώματος (πάνω από 2.200 γονίδια). Eπίσης, γνωρίζουμε ότι έχει σημαντικό ρόλο σε νοσήματα του αναπνευστικού, σε αλλεργικές παθήσεις, στην εκδήλωση παχυσαρκίας ή μεταβολικού συνδρόμου και στην επίπτωση σακχαρώδους διαβήτη και καρδιαγγειακών νοσημάτων τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες. Επαρκή επίπεδα της βιταμίνης D συσχετίζονται με μειωμένη εμφάνιση των παραπάνω νοσημάτων.
Εάν τα αυξημένα επίπεδα βιταμίνης D έχουν ρόλο στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού δεν έχει ακόμη διευκρινισθεί, φαίνεται όμως να παίζει κάποιο ρόλο.
Ποια είναι η ενεργή μορφή της βιταμίνης D και ποιες είναι οι κύριες πηγές πρόσληψής της;
Η πρόδρομος βιταμίνη D προσλαμβάνεται από τις τροφές, παραμένοντας ως ανενεργή ουσία. Για να γίνει πλήρως δραστική, ενεργοποιείται στο δέρμα με ενέργεια από την υπεριώδη ακτινοβολία Β του ήλιου (UVB) και ακολούθως γίνεται η υδροξυλίωσή της. Η 25ΟΗ βιταμίνη D πλέον κυκλοφορεί στο αίμα και στη συνέχεια υδροξυλιώνεται περαιτέρω κατά τη διάβασή της από τους νεφρούς σε 1,25 δι-υδροξυ βιταμίνη D , η οποία αποτελεί την πλέον ενεργή μορφή.
Η καλύτερη πηγή βιταμίνης D είναι ο ήλιος. Έκθεση στον ήλιο συστήνεται τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα για 20-30 λεπτά από τις 10.00-14.00.
Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη D είναι: τα λιπαρά ψάρια (σολομός, σαρδέλα, σκουμπρί), οι γαρίδες και τα στρείδια, το αγελαδινό γάλα, τα μανιτάρια, ο κρόκος αβγού. Όμως, υπερκατανάλωση βιταμίνης D μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του ασβεστίου στο αίμα με αποτέλεσμα καρδιακές, νεφρικές, γαστρεντερικές και νευρομυϊκές διαταραχές.
Έλλειψη βιταμίνης D θεωρείται ότι έχει κανείς όταν η 25ΟΗD είναι <20 ng/ml, ανεπάρκεια όταν η 25ΟΗD είναι 20-30 ng/ml, επάρκεια όταν η 25ΟΗD είναι 30-100 ng/ml, αυξημένα επίπεδα όταν η 25ΟΗD είναι 100-150 ng/ml και τοξικά επίπεδα όταν η 25ΟΗD είναι >150 ng/ml. Η επάρκεια της βιταμίνης D στον οργανισμό μας μπορεί να προσδιορισθεί με εξέταση αίματος.
Η Αμερικάνικη Ενδοκρινολογική Εταιρεία συστήνει ότι τα βρέφη από 0-1 ετών χρειάζονται τουλάχιστον 400 IU/day βιταμίνης D, ενώ τα παιδιά μεγαλύτερα του 1 έτους και οι έφηβοι χρειάζονται 600-1.000 IU/day. Σε περίπτωση έλλειψης, χρειάζονται υψηλότερες δόσεις, οι οποίες καθορίζονται από τον Παιδίατρό σας ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, ώστε να καλυφθούν οι ημερήσιες ανάγκες σε βιταμίνη D.
Οι οξύουροι είναι μικρά, λευκά σκουληκάκια (έλμινθες) που βρίσκονται στο έντερο. Τα θηλυκά σκουλήκια είναι μεγαλύτερα και έχουν μήκος 8-13 mm, ενώ τα αρσενικά έχουν μήκος 2-5 mm. Προκαλούν την ασθένεια οξυουρίαση, δημιουργώντας σπάνια σοβαρά προβλήματα. Όμως, η παρουσία τους είναι συνήθως δυσάρεστη για τα παιδιά και την οικογένεια, κυρίως λόγω της όψης τους, αλλά και του έντονου περιπρωκτικού κνησμού που προκαλούν.
Τα παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο μπορεί να μολυνθούν, συχνότερα όμως συναντάται σε υγρά και θερμά κλίματα. Συχνότερα μολύνονται τα παιδιά της ηλικίας 5-9 ετών, ενώ οι ενήλικες είναι περισσότερο ανθεκτικοί στη μόλυνση.
Πώς μεταδίδονται οι οξύουροι;
Η μόλυνση προέρχεται από χώμα ή σκόνη που περιέχει σκουλήκια ή αυγά και η μετάδοσή τους γίνεται συνήθως με τα μολυσμένα χέρια του παιδιού.
Στα άτομα που έχουν μολυνθεί το θηλυκό σκουλήκι μεταναστεύει στο δέρμα του πρωκτού και αφήνει τα αυγά του. Λόγω της τοπικής φαγούρας που προκαλείται, το παιδί ξύνεται με επακόλουθο να μολύνονται τα δάχτυλα των χεριών του και με τον τρόπο αυτό να μεταφέρονται τα αυγά στις επιφάνειες που θα ακουμπήσει.
Τα αυγά συγκεντρώνονται στο λεπτό έντερο γίνονται σκώληκες και μεταναστεύουν στο παχύ έντερο. Πριν το τέλος της ζωής τους τα θηλυκά σκουλήκια βγαίνουν στο δέρμα γύρω από τον πρωκτό και αφήνουν τα αυγά τους ώστε να συνεχιστεί ο κύκλος της ζωής τους.
• Ζουν στο παχύ έντερο των ανθρώπων που έχουν προσβληθεί και κατά τη διάρκεια της νύχτας μεταναστεύουν έξω από το έντερο και βγαίνουν στην περιπρωκτική περιοχή όπου γεννούν χιλιάδες αυγά.
• Προκαλούν στο παιδί ενοχλητικό κνησμό κατά τη διάρκεια της νύχτας.
• Η μόλυνση γίνεται με δάκτυλα, εσώρουχα, σεντόνια, παιχνίδια και με τον αέρα.
• Τα αυγά μπορεί να ζήσουν μέχρι και 2 βδομάδες μακριά από το ανθρώπινο σώμα.
Ποιά συμπτώματα προκαλούν οι οξύουροι;
Τα περισσότερα παιδιά είναι ασυμπτωματικά.
Τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανισθούν είναι:
• Κνησμός, ιδιαίτερα το βράδυ προκαλώντας διαταραχές στον ύπνο του παιδιού.
• Δερματίτιδα (λόγω του έντονου κνησμού), ακόμη και μικροβιακή επιμόλυνση δευτερογενώς στην περιπρωκτική περιοχή. Στα κορίτσια, μπορεί να προκληθεί αιδιοκολπίτιδα.
• Κοιλιακό άλγος, αποτελεί πιο σπάνιο εύρημα, που δεν μπορεί συνήθως να προσδιορισθεί η εντόπισή του από ένα μικρότερο παιδί.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση γίνεται με το μάτι!
• Συνήθως οι γονείς βλέπουν τους σκώληκες στην περιπρωκτική περιοχή ή στα κόπρανα του παιδιού.
• Μπορεί να γίνει αναζήτηση των αυγών σε κολλητικές ταινίες, οι οποίες τοποθετούνται γύρω από τον πρώκτο το βράδυ και εξετάζονται με το μικροσκόπιο στο εργαστήριο.
• Η παρασιτολογική εξέταση κοπράνων δεν βοηθά στη διάγνωση.
Ποια είναι η θεραπεία για τους οξύουρους;
• Η θεραπεία είναι φαρμακευτική (σιρόπι μεβενδαζόλης ή αλβενδαζόλης).
• Το φάρμακο χορηγείται σε μία δόση και επαναλαμβάνεται σε 15 ημέρες (μία ακόμη δόση του φαρμάκου). Η δεύτερη δόση σε 15 μέρες δίνεται για να σκοτώσει τους νέους σκώληκες που θα αναπτυχθούν από τα αυγά.
• Θεραπεία λαμβάνουν όλα τα μέλη της οικογένειας, έστω και εάν δεν έχουν συμπτώματα.
• Για τη θεραπεία παιδιών κάτω των 2 ετών θα πρέπει να γίνεται συζήτηση με τον παιδίατρο.
• Είναι απαραίτητη η σχολαστική υγιεινή και το πλύσιμο των ρούχων και των σεντονιών του παιδιού σε υψηλή θερμοκρασία.
Tips:
• Κόβετε συχνά τα νύχια του παιδιού και πλένετε τα χέρια με σαπούνι ειδικά μετά τη χρήση της τουαλέτας.
• Τα παιδιά που έχουν οξύουρους μπορούν να πάνε στο σχολείο, εφαρμόζοντας όλους τους κανόνες υγιεινής.
Το θέμα της διατροφής είναι πολύ σημαντικό για όλες τις ηλικίες και όλους τους ανθρώπους. «Είμαστε ό,τι τρώμε» έχουμε ακούσει να λένε, με τη διαφορά ότι στην περίπτωση του νηπίου «Για να είμαστε, χρειάζεται να τρώμε» και για να είναι τα παιδιά καλά, χρειάζεται να τρώνε σωστά. Η ίδια η εικόνα της μητρότητας συνδέεται με τη γαλουχία στο συλλογικό υποσυνείδητο, ενώ στο συλλογικό συνειδητό οι γονείς του νηπίου είναι και οι τροφοί του, αυτοί που είναι υπεύθυνοι για το είδος και την ποιότητα της διατροφής του. Πέραν των άλλων γονεϊκών τους ιδιοτήτων, οι γονείς χρειάζεται να βοηθήσουν το παιδί να καθιερώσει ένα υγιές και προσωπικό διατροφικό στυλ και στην περίπτωση που δυσκολεύονται ή δεν καταφέρνουν κάτι τέτοιο τα πράγματα γίνονται ιδιαίτερα πιεστικά για όλη την οικογένεια.
Συνηθίζουμε να λέμε γενικά ότι τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση και την παροχή της δυνατότητας αύξησης του εύρους των επιλογών τους ως ενήλικες. Ο χειρότερος εχθρός στην περίπτωση της παιδικής ψυχοπαθολογίας, περισσότερο ακόμα και από μια μη αποτελεσματική παρέμβαση, είναι ο χρόνος και συγκεκριμένα η καθυστέρηση μιας ακριβούς διάγνωσης και η άμεση και συστηματική αντιμετώπισή της. Αυτό στην περίπτωση των δυσκολιών στη λήψη τροφής ισχύει εκατό τοις εκατό και για τον λόγο αυτό χρειάζεται έγκαιρη και αποτελεσματική παρέμβαση, η οποία να βασίζεται σε έγκυρες και επιστημονικά τεκμηριωμένες μεθόδους σε συνδυασμό με το χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητες κάθε παιδιού.
Πέραν της επιστημονικής βοήθειας και υποστήριξης που μπορούμε να λάβουμε ως γονείς, είναι σημαντικό να διερευνήσουμε τι σημαίνει «τρώω» για εμάς τους ίδιους, τι οικογενειακές και προσωπικές ιστορίες συνοδεύουν το φαγητό και τι διατροφικό στυλ έχουμε και θέλουμε να έχουμε σαν νέα οικογένεια. Και στην περίπτωση του φαγητού, όπως και σε όλα τα θέματα που αφορούν την ανατροφή του παιδιού, είναι σημαντικό να ακολουθήσουμε αυτό που μας κάνει νόημα, που μπορούμε να υποστηρίξουμε ως γονείς και που είναι ευεργετικό και ωφέλιμο για το παιδί.
Πρακτικά, είναι σημαντική η καθιέρωση μιας διατροφικής ρουτίνας, μιας συγκεκριμένης τοπογραφίας, ενός προγράμματος που έχει επιλογές, αλλά που ακολουθείται με τρόπο που να γίνει μια ευχάριστη συνήθεια. Η χρήση της τεχνολογίας, ιδανικά, καλό είναι να αποφεύγεται και να χρησιμοποιείται μόνο σε πολύ εξειδικευμένες και δύσκολες περιπτώσεις, με στόχο τη σταδιακή αποσύνδεσή της από την παιδική διατροφική ρουτίνα. Πολύ βοηθητική είναι η χρήση της επιβράβευσης, εκείνης που αντιστοιχεί στις προτιμήσεις του παιδιού, που εγκρίνεται από τους γονείς και που αντιστοιχεί στη συμπεριφορά που θέλουμε να επιβραβεύσουμε. Έτσι, για παράδειγμα, αν θέλουμε να επιβραβεύσουμε ένα παιδί που έφαγε δύο πιρουνιές λαχανικά (μπορεί για αρχή να είναι πολύ σημαντικό βήμα), μπορούμε να χορηγήσουμε αμέσως μετά ένα αγαπημένο φαγητό του παιδιού που έχουμε ετοιμάσει εκείνη τη μέρα ή να αφηγηθούμε μέρος της αγαπημένης του ιστορίας, αντί να του δείξουμε ένα βίντεο. Οι τεχνικές λεπτομέρειες εδώ θα μπορούσε πραγματικά να είναι ατελείωτες, όσες και οι διατροφικές επιλογές, οι γονείς και οι μικροί μας φίλοι. Όπως σε όλα τα ζητήματα παιδικής ανατροφής έτσι και στην περίπτωση της παιδικής διατροφής, η σωστή εφαρμογή ορισμένων σταθερών αλλά εύκαμπτων ορίων είναι καθοριστικής σημασίας.
Ο στόχος είναι το παιδί να εμπλακεί σε μια διατροφική συνήθεια, που πέραν του να συμβάλλει τα μέγιστα στην υγιή του ανάπτυξη, παράλληλα να τροφοδοτεί την ψυχή του με χαρά και αγάπη. Επιδίωξή μας χρειάζεται να είναι το να αποτελέσει η διατροφή ένα ωραίο μοίρασμα για την οικογένεια, με τρόπο που να ταιριάζει στις ιδιαίτερες ανάγκες και το προσωπικό της στυλ. Η τροφή είναι απόλαυση και σημαντική ευκαιρία οικογενειακών συναντήσεων, ιστοριών και μελλοντικών αναμνήσεων. Είναι αυτές οι μικρές απολαύσεις της ζωής που της δίνουν, ζωή, γεύση και νόημα.
Έφη Χριστοπούλου
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια-Παιδοψυχολόγος
MSc, Med, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
www.psychotechnon.gr
Πολλές φορές ακούμε ότι κάποιος «κρύωσε», ότι δεν είναι άρρωστος, αλλά τα συμπτώματά του οφείλoνται στο γεγονός ότι τον φύσηξε ο αέρας ή είχε «ρεύμα», ότι ήπιε παγωμένο νερό ή ότι παρέμεινε ώρα σε χώρο με κλιματισμό. Καταρχήν θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι κανείς δεν αρρωσταίνει γιατί βγήκε σε ψυχρό περιβάλλον ή γιατί είχε αέρα, αλλά γιατί ήρθε σε άμεση επαφή με κάποιον που είχε κάποια ίωση, έστω και με τόσο ήπια συμπτώματα ή καθόλου συμπτώματα.
Τα παιδιά λοιπόν, δεν αρρωσταίνουν επειδή τα βγάλαμε βόλτα, αλλά επειδή κάποιος ενήλικας ή ένα άλλο παιδί με το οποίο ήρθαν σε επαφή είχε κάποια ίωση. Eπίσης, πολλές φορές ακούμε ότι έκανα το αντιγριπικό εμβόλιο και αρρώσταινα συνέχεια ή αντίθετα ότι ευτυχώς που έκανα το εμβόλιο γιατί τελικά δεν αρρώστησα καθόλου τον προηγούμενο χειμώνα. Το αντιγριπικό εμβόλιο μας προφυλάσσει από τον ιό της γρίπης και όχι από τόσους άλλους ιούς που μπορεί να έχουν παρόμοια κλινικά εικόνα με τη γρίπη.
Σε τι διαφέρει η γρίπη από το κοινό κρυολόγημα;
Το κοινό κρυολόγημα προκαλείται από διαφορετικούς ιούς από τους ιούς της γρίπης. Τα συμπτώματά του συνήθως είναι πιο ελαφρά, περιορίζονται στο ανώτερο αναπνευστικό (καταρροή, φτάρνισμα, πονόλαιμος), διαρκούν λιγότερο, ενώ σπάνια μπορεί να προκαλέσουν επιπλοκές.
Πώς μεταδίδεται ο ιός της γρίπης;
Ο ιός της γρίπης μεταδίδεται μέσω των σταγονιδίων της αναπνευστικής οδού (βήχας, φτάρνισμα, ρινικές εκκρίσεις) ή μέσω επιφανειών (χέρια, πόμολα, παιχνίδια, τηλέφωνα, γραφεία κ.ά.), όπου ο ιός παραμένει ζωντανός και είναι ικανός να μολύνει για περίπου δύο ώρες. Η μετάδοση του ιού γίνεται κατά την οξεία φάση αλλά και κατά την ανάρρωση του ασθενή. Η περίοδος επώασης, δηλαδή ο χρόνος από τη στιγμή που θα μολυνθούμε μέχρι να εμφανιστούν τα συμπτώματα, είναι 1- 4 μέρες. Οι ενήλικες μεταδίδουν από μία ημέρα πριν την εκδήλωση των συμπτωμάτων έως και 5 ημέρες μετά, ενώ τα παιδιά μπορούν να μεταδίδουν έως και 10 ημέρες τον ιό.
Η έξαρση της επιδημίας της γρίπης διαρκεί περίπου 6-10 εβδομάδες, κυρίως κατά τους μήνες Δεκέμβριο έως Μάρτιο και οι κλινικές εκδηλώσεις της είναι οι εξής:
• απότομη εμφάνιση πυρετού που συνοδεύεται από ρίγος
• κακουχία, κεφαλαλγία, μυαλγία, αρθραλγία
• ρινίτιδα, ξηρός βήχας
• ναυτία, έμετος, κοιλιακός πόνος, διάρροια
Τα παιδιά έχουν συνήθως πιο ήπια συμπτώματα, ενώ στις πιθανές επιπλοκές συμπεριλαμβάνονται: λαρυγγίτιδα, μέση ωτίτιδα, βρογχίτιδα, πνευμονία
Αντιμετώπιση
• Δεν χορηγούνται αντιβιοτικά, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις (ευπαθείς ομάδες) μπορεί να χορηγηθεί ειδική αντιϊκή θεραπεία.
• Συστήνεται ανάπαυση, καλή διατροφή και αρκετά υγρά.
• Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το παιδί να παραμείνει κατοίκον έως να αναρρώσει πλήρως, τόσο για την δική του προστασία όσο και για τη προστασία των άλλων παιδιών.
Πρόληψη
• Καλή υγιεινή και πλύσιμο των χεριών.
• Καλός αερισμός των εσωτερικών χώρων καθημερινά.
• Καθαρισμός των επιφανειών.
• Αντιγριπικός εμβολιασμός, ο οποίος είναι απαραίτητος σε συγκεκριμένες ομάδες κινδύνου (ευπαθείς ομάδες). Συζητήστε με τον Παιδίατρό σας εάν πρέπει να κάνετε το αντιγριπικό εμβόλιο στο παιδί σας και τα άτομα του περιβάλλοντός σας.
Πώς ξεχωρίζουμε την γρίπη από τον κορoνοϊό;
• Ο κορoνοϊός σπάνια εκδηλώνεται με ρινική συμφόρηση, καταρροή και φτέρνισμα. Μόνο στο 7% των περιπτώσεων COVID-19 αναφέρονται αυτά τα συμπτώματα. Επομένως, ειδικά την περίοδο που διανύουμε, όπου κυριαρχούν οι ρινοϊοί με κύριο σύμπτωμα το «μπούκωμα στη μύτη», δεν θα πρέπει να πιστεύουμε εξαρχής και με μόνο αυτό ως σύμπτωμα, ότι κάποιος έχει COVID-19.
• Τα συχνότερα συμπτώματα του COVID-19 είναι ο πυρετός, ο ξηρός βήχας και το έντονο αίσθημα κόπωσης, ενώ κάποιοι ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν μυαλγίες και πονόλαιμο. Η διαφορά του από τις άλλες οντότητες είναι η αναπνευστική δυσχέρεια που παρουσιάζεται, με ταχεία επιδείνωση μέσα σε λίγες ώρες. Δύσπνοια σπάνια απαντάται στο κοινό κρυολόγημα, ενώ σε περίπτωση γρίπης μπορεί να είναι σύμπτωμα επί εξέλιξης σε πνευμονία.
• Δεδομένου ότι κάποια συμπτώματα παρατηρούνται και στις τρεις οντότητες, είναι σημαντική η λήψη ενός καλού ατομικού και οικογενειακού ιστορικού, όπου πιθανό ή επιβεβαιωμένο κρούσμα COVD-19 στο περιβάλλον του ατόμου που παρουσιάζει συμπτώματα, όπως πυρετό, θα θέσουν την υποψία λοίμωξης από κορωνοϊό και θα κατευθύνουν ανάλογα τη διερεύνησή μας.
• Στον παρακάτω Πίνακα (WHO, CDC), φαίνονται οι βασικές διαφορές όσον αφορά τα κυριότερα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν την κάθε οντότητα.
Είναι σημαντικό να έχουμε μαζί μας κάποια πράγματα πρώτης ανάγκης ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα τραύμα, μια αλλεργική αντίδραση από τσίμπημα ή έναν πυρετό που μπορεί να συμβεί στο παιδί μας.
Προτείνετε να έχουμε μαζί μας:
• Αλοιφή αντιισταμινική ή τζελ (για τσιμπήματα)
• Αντιισταμινικό σιρόπι, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού (αλλεργικές αντιδράσεις)
• Αλοιφή κορτιζονούχα (δερματικά εξανθήματα)
• Αλοιφή αντιβιοτική σε συνδυασμό με κορτιζόνη με αντιφλεγμονώδη δράση (πληγές και εκδορές)
• Οξυζενέ
• Βαμβάκι
• Αποστειρωμένες γάζες, λευκοπλάστ και αντισηπτικά μαντηλάκια
• Επίδεσμοι ελαστικοί, Αυτοκόλλητα ράμματα
• Αμπούλες με φυσιολογικό ορό
• Θερμόμετρο, Ψαλίδι
• Αντιπυρετικό σιρόπι ή υπόθετα, Αντιβίωση
• Σταγόνες κορτιζόνης (ή σε ενέσιμη μορφή όταν υπάρχει ιστορικό αλλεργίας)
• Σκεύασμα ηλεκτρολυτών (σε περίπτωση γαστρεντερίτιδας ή εμέτων)
• Οφθαλμικό κολλύριο (σε περίπτωση επιπεφυκίτιδας)
Φροντίστε να έχετε μαζί σας όταν ταξιδεύετε
Tα τηλέφωνα του παιδιάτρου σας και του Κέντρου Υγείας της περιοχής που επισκέπτεστε (Κέντρου Δηλητηριάσεων, φαρμακείου, αγροτικού ιατρείου)
το βιβλιάριο υγείας του παιδιού
Εάν το παιδί έχει ιστορικό αλλεργίας ή άσθματος ή χρόνιου νοσήματος πρέπει να έχετε μαζί μας τα απαραίτητα φάρμακα
Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι η περίοδος της ανεμελιάς για τα παιδιά και της ξεκούρασης για τους γονείς! Ιδιαίτερα οι πρώτες καλοκαιρινές διακοπές με το μωρό σας είναι κάτι που θα θυμάστε για πάντα. Συχνές ερωτήσεις των γονιών είναι:
Τί μπορεί να συμβεί και θα πρέπει να προσέξουν
Πώς πρέπει να αντιδράσουν και να το αντιμετωπίσουν
Τί χρειάζεται να έχουν μαζί τους στην περίπτωση που συμβεί οτιδήποτε και πρέπει να αντιμετωπίσουν κάποια κατάσταση
Που μπορούν να ταξιδέψουν εάν έχουν νεογέννητο μωρό ή βρέφος.
Στις καλοκαιρινές διακοπές είναι συχνά τα τσιμπήματα από κουνούπια, μέλισσα, σφήκα κ.α. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρονται, πρόκειται για δήγματα, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν ήπια αλλεργική αντίδραση ή πιο σοβαρή, ακόμη και αλλεργικό σοκ.
Τσίμπημα από κουνούπι: συνήθως προκαλεί ήπια συμπτώματα, όπως τοπικό ερεθισμό (ερυθρότητα), οίδημα, πόνο ή/και επιμόλυνση και δεν χρειάζεται θεραπεία. Ως μέτρα προφύλαξης συστήνονται:
• Κουνουπιέρες, ιδιαίτερα για τα μικρά βρέφη.
• Ειδικές σίτες σε πόρτες και παράθυρα.
• Εντομοαπωθητικά αυτοκόλλητα στα ρούχα ή στα έπιπλα ή καρότσι του μωρού.
Τσίμπημα από μέλισσα: προκαλεί πιο έντονο πόνο και οίδημα στην περιοχή του τσιμπήματος. Αφαιρέστε το κεντρί προσεκτικά, γιατί περιέχει υπόλειμμα δηλητηρίου, και τοποθετήστε στην περιοχή κρύες κομπρέσες.
Τσίμπημα από σφήκα: είναι πολύ πιο επώδυνο από της μέλισσας και προκαλεί πιο έντονο οίδημα.
Σε περίπτωση ήπιας τοπικής αλλεργικής αντίδρασης τοποθετείστε αντιϊσταμινική γέλη στην περιοχή, ενώ εάν πρόκειται για πιο έντονη ή συστηματική αντίδραση θα πρέπει να χορηγήσετε αντιϊσταμινικό σιρόπι, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και αφού πάντοτε επικοινωνήσετε με τον παιδίατρό σας. Εάν το παιδί σας έχει ιστορικό αλλεργίας, θα πρέπει να έχετε μαζί σας ό,τι χρειάζεται για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης και να επισκεφθείτε άμεσα το πλησιέστερο Κέντρο Υγείας ή ιατρό, ειδικά εάν το παιδί παρουσιάζει έντονο οίδημα στην περιοχή ή συμπτώματα έντονης αλλεργικής αντίδρασης, όπως αλλαγή στη φωνή, δύσπνοια, οίδημα βλεφάρων.
Σημαντικό θέμα που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα παιδιά το καλοκαίρι είναι η ηλίαση. H ηλίαση είναι αποτέλεσμα παρατεταμένης έκθεσης του ακάλυπτου κεφαλιού στον ήλιο και εκδηλώνεται με ερυθρότητα του προσώπου, κεφαλαλγία, ναυτία ή έμετο. Το ηλιακό έγκαυμα εμφανίζεται 3-5 ώρες μετά την έκθεση στον ήλιο, κυρίως σε βρέφη και μικρά παιδιά με ανοιχτό χρώμα. Μπορεί να εκδηλωθεί με ερυθρότητα, θερμότητα ή κνησμώδες δέρμα, αλλά και με πόνο, οίδημα, φυσαλίδες δέρματος ή πυρετός.
Η θερμοπληξία αποτελεί βαριά κλινική κατάσταση με υπερθερμία (θερμοκρασία σώματος άνω των 41οC), κυρίως μετά από παρατεταμένη έκθεση σε υψηλές θερμοκρασίες με ανεπαρκή ενυδάτωση, οπότε δεν επαρκεί ο θερμορρυθμιστικός μηχανισμός (εξαντλητική άσκηση στην παραλία).
Οδηγίες προφύλαξης από τον ήλιο:
• Κρατήστε τα μωρά κάτω των 6 μηνών μακριά από την άμεση ηλιακή ακτινοβολία. Βρείτε σκιά κάτω από ένα δέντρο, μια ομπρέλα ή το θόλο του παιδικού καροτσιού.
• Φορέστε στα παιδιά σας δροσερά, άνετα ρούχα πυκνής ύφανσης, που καλύπτουν το σώμα, όπως ένα ελαφρύ βαμβακερό παντελόνι και πουκάμισα με μακριά μανίκια.
• Φορέστε καπέλα με μεγάλο μπορ που προστατεύουν το πρόσωπο, τα αυτιά και το πίσω μέρος του λαιμού.
• Αποφύγετε την έκθεση στον ήλιο μεταξύ 12:00 πμ - 16:00 μμ, όπου η UV ακτινοβολία είναι ισχυρότερη.
• Φορέστε γυαλιά ηλίου με τουλάχιστον 99% UV προστασία στο κατάλληλο σχήμα για το πρόσωπο του παιδιού. Τα γυαλιά ηλίου είναι απαραίτητα για τα παιδιά από 4 ετών.
• Χρησιμοποιείτε αντιηλιακό, το οποίο πρέπει να ανανεώνεται κάθε 2 ώρες περίπου. Μπορείτε να βάλετε αντιηλιακό ακόμη και στα βρέφη κάτω των 6 μηνών.
Tips:
• Έχετε μαζί σας το φαρμακείο των διακοπών, αφού συζητήσετε με τον παιδίατρό σας τί πρέπει να περιέχει.
• Έχετε μαζί σας το βιβλιάριο υγείας του παιδιού. Εάν το παιδί έχει ιστορικό αλλεργίας ή άσθματος ή χρόνιου νοσήματος πρέπει να έχετε μαζί μας τα απαραίτητα φάρμακα.
• Γνωρίζετε τα τηλέφωνα του κέντρου υγείας της περιοχής που επισκέπτεστε, του κέντρου δηλητηριάσεων, φαρμακείου, αγροτικού ιατρείου ή παιδιάτρου που μπορείτε να επισκεφθείτε σε περίπτωση ανάγκης.
• Αποφύγετε τις διακοπές με νεογνό ή βρέφος σε περιοχές που δεν υπάρχει εύκολη πρόσβαση ή συχνή μεταφορά.
Ως πνιγμός ορίζεται η κατάσταση που οδηγεί σε πτώση της αναπνευστικής λειτουργίας μετά από βύθιση σε ένα υγρό μέσο, σύμφωνα με τον Παγκόσµιο Οργανισµό Υγείας (WHO). Με βάση τον WHO, αποτελεί την τρίτη αιτία θανάτου λόγω ατυχήματος σε παιδιά 5-14 ετών, ενώ περισσότεροι από 500.000 θάνατοι ετησίως οφείλονται σε πνιγµό.
Τα περισσότερα επεισόδια πνιγµού καταγράφονται στις ηλικίες 1-4 ετών και παρατηρούνται συχνότερα στα αγόρια. Συμβαίνουν συνήθως σε απόσταση 10 µέτρων και σπανίως σε απόσταση µεγαλύτερη των 50 µέτρων από τη στεριά. Αρκούν 10 εκ. νερό για να κινδυνέψει ένα βρέφος από πνιγµό.
Ο πνιγμός οδηγεί σε βλάβες στον πνεύμονα λόγω έλλειψης οξυγόνου, αλλά και σε άλλες επιπλοκές, όπως ηλεκτρολυτικές διαταραχές, καρδιακές επιπλοκές, νεφρική ανεπάρκεια και διαταραχές του επιπέδου συνείδησης, σπασμούς, ακόμη και θάνατο. Στα παιδιά, σημαντική επιπλοκή αποτελεί η υποθερμία η οποία μάλιστα πρέπει άμεσα να αντιμετωπιστεί.
Ο χρόνος που απαιτείται για να δημιουργηθούν οι παραπάνω δυσμενείς επιπλοκές είναι πολύ μικρός και συγκεκριμένα μέσα σε 4-6 λεπτά μετά την εμβύθιση μπορεί κανείς να παρουσιάσει μόνιμες νευρολογικές βλάβες.
Πώς πρέπει να αντιδράσουμε στην περίπτωση πνιγμού;
5 βασικά βήματα:
1. Aν αντιληφθούμε ότι κάποιο παιδί κινδυνεύει να πνιγεί πρώτα φωνάζουμε για βοήθεια και μετά πάμε κοντά του.
ΔΕΝ πάμε κοντά του χωρίς να καλέσουμε βοήθεια.
2. Παίρνουμε μαζί μας ένα σωσίβιο ή μια σανίδα πριν πάμε κοντά του.
ΔΕΝ πάμε κοντά του χωρίς να πάρουμε κάτι μαζί μας.
3. Πλησιάζουμε πάντα το άτομο από πίσω, ώστε να μην του προκαλέσουμε πανικό και μας πνίξει στην προσπάθειά του να σωθεί.
ΔΕΝ πλησιάζουμε από μπροστά του γιατί μπορεί να μας δει ως σωτήρα του και να μας πνίξει.
4. Προσπαθούμε πρώτα να βγάλουμε το άτομο από το νερό και μετά να του παρέχουμε τις πρώτες βοήθειες.
ΔΕΝ προσπαθούμε να δώσουμε τις πρώτες βοήθειες κολυμπώντας μαζί του.
5. Προσπαθούμε προσεκτικά να το βγάλουμε από το νερό γιατί μπορεί να έχει χτυπήσει τον αυχένα ή το κεφάλι του.
ΔΕΝ το βγάζουμε γρήγορα από το νερό χωρίς να προσέξουμε πώς θα το μεταφέρουμε στη στεριά!
Μόλις βγάλουμε το παιδί από το νερό, αξιολογούμε αμέσως την κατάστασή του. Εάν αναπνέει το μεταφέρουμε στο νοσοκομείο, ενώ εάν δεν αναπνέει και είναι αναίσθητο του δίνουμε πρώτα τις πρώτες βοήθειες, κάνοντας καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση με τεχνητή αναπνοή και θωρακικές συμπιέσεις. Καλούμε πρώτα βοήθεια πριν αρχίσουμε να του προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι, είναι απαραίτητο να αναζητήσουμε βοήθεια στην αρχή της διάσωσης ενός παιδιού από το νερό και μετέπειτα όταν καταφέρουμε να το βγάλουμε από το νερό και θα χρειαστεί να δώσουμε τις πρώτες βοήθειες, έως να μεταφερθεί στην πλησιέστερη μονάδα υγείας.
Πότε τίθεται η υπόνοια εισρόφησης ξένου σώματος;
Εάν το παιδί σας αρχίσει ξαφνικά να βήχει χωρίς να ήταν άρρωστο ή εάν παρουσιάσει δυσκολία στην αναπνοή του (δύσπνοια).
Ποια είναι τα συμπτώματα που παρουσιάζει ένα παιδί σε αυτή την περίπτωση;
To πρώτο και βασικό σύμπτωμα είναι ο βήχας, διότι ο οργανισμός προσπαθεί με αυτό τον τρόπο να αποβάλει το ξένο σώμα.
Εάν το ξένο σώμα είναι μεγάλο και φράσει την τραχεία, τότε το παιδί, εκτός από έντονο βήχα, θα παρουσιάσει δύσπνοια ή κυάνωση. Επίσης, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι το παιδί μπορεί να μην παρουσιάσει κάποιο σύμπτωμα εκείνη τη στιγμή, αλλά ημέρες μετά να παρουσιάσει υψηλό πυρετό ή/και βήχα με συχνότερη επιπλοκή την πνευμονία.
Πώς πρέπει να αντιδράσουμε;
Eάν το παιδί αναπνέει, δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι και είναι καλύτερα να
πάτε αμέσως στο πλησιέστερο νοσοκομείο, ώστε να βεβαιωθείτε ότι όλα είναι καλά. Ο έλεγχος που μπορεί να γίνει καθορίζεται ανάλογα με το ιστορικό του παιδιού και ενδέχεται να περιλαμβάνει ακτινογραφίες ή πιο παρεμβατικές εξετάσεις, όπως βρογχοσκόπηση. Μπορεί όμως να μην χρειαστεί καμία παρέμβαση και απλά να παρακολουθήσετε το παιδί σας για τις επόμενες ημέρες. Εάν όμως το παιδί δεν αναπνέει τότε πρέπει να προσπαθήσετε να βγάλετε το ξένο σώμα, σημειώνοντας ότι σε καμία περίπτωση δεν βάζουμε το χέρι μας στο στόμα του παιδιού, εκτός εάν το αντικείμενο βρίσκεται εξωτερικά στη στοματική κοιλότητα. Επίσης, αφήνουμε το παιδί να βήξει, διότι με αυτό τον τρόπο μπορεί να αποβάλει από μόνο του το ξένο σώμα, δεν το χτυπάμε στην πλάτη όταν βήχει και φυσικά δεν δίνουμε νερό.
Α. Στην περίπτωση που πρόκειται για βρέφος:
1. Κρατήστε το βρέφος έτσι ώστε το κεφάλι να είναι σε χαμηλότερο επίπεδο από τον κορμό και δώστε 5 πλήξεις (χτυπήματα) στο ύψος της ωμοπλάτης με φορά προς τα κάτω. Στόχος είναι να "χαλαρώσει" το ξένο σώμα που βρίσκεται στους πνεύμονες και να πεταχτεί έξω. Ακολούθως, γυρίζουμε το βρέφος ανάσκελα και κάνουμε 5 θωρακικές συμπιέσεις, στο ύψος των θηλών. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία έως να βγει το ξένο σώμα ή έως 2 λεπτά και μετά ξεκινούμε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ)
Β. Στην περίπτωση που πρόκειται για παιδί άνω του ενός έτους:
Τοποθετήστε το παιδί στο έδαφος και γονατίστε πίσω του, ώστε η πλάτη του να βρίσκεται μπροστά στο θώρακά σας. Εάν πρόκειται για μικρό νήπιο κρατήστε στα γόνατά σας κατά τον ίδιο τρόπο, με ελαφρά κάμψη προς τα εμπρός.
Με το εσωτερικό της παλάμης δώστε 5 κοιλιακές συμπιέσεις (Heimlich maneuver), ακριβώς πάνω από το στομάχι (2-3 δάκτυλα κάτω από την ξιφοειδή απόφυση, το κατώτερο τμήμα του στέρνου).
Το ένα χέρι σχηματίζει γροθιά και τοποθετείται ανάμεσα στον ομφαλό και το στέρνο και το άλλο πάνω στη γροθιά.
Ακολούθως εφαρμόζονται 5 θωρακικές συμπιέσεις προς τα μέσα και άνω.
Αντίστοιχα, επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία έως να βγει το ξένο σώμα ή έως 2 λεπτά και μετά ξεκινούμε ΚΑΡΠΑ.
Προφύλαξη παιδιού από την εισρόφηση ξένου σώματος;
Απαραίτητα μέτρα για τα παιδιά κάτω των 5 χρόνων:
• Φυλάξτε όλα τα μικρά αντικείμενα.
• Απομακρύνετε παιχνίδια που περιέχουν μικρά αντικείμενα, κουμπιά, κέρματα, φάρμακα που μοιάζουν με καραμέλες.
Το τελευταίο διάστημα γίνεται ιδιαίτερος λόγος για την έξαρση που υπάρχει σε κρούσματα από τον παρβοϊό Β19. Καταρχήν δεν πρόκειται για έναν νέο ιό. Είναι ένας ιός γνωστός στην ιατρική κοινότητα, που ανακαλύφθηκε τυχαία το 1975. Κάθε τρία με τέσσερα έτη περίπου έχουμε έξαρση του συγκεκριμένου ιού.
Τι είναι ο παρβοϊός Β19;
Είναι ένας ιός που μολύνει αποκλειστικά τους ανθρώπους και ευθύνεται για την εμφάνιση της πέμπτης νόσου. Αποτελεί μια από τις κλασσικές παιδικές ασθένειες, μαζί με την ιλαρά, ερυθρά, παρωτίτιδα και την οστρακιά.
Προσβάλει κυρίως παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας και εμφανίζει επιδημική έξαρση το χειμώνα και την άνοιξη.
Πώς μεταδίδεται;
Mεταδίδεται μέσω της αναπνευστικής οδού, με σταγονίδια από τη μύτη ή το στόμα που περιέχουν τον ιό. Μπορεί επίσης να μεταδοθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης από τη μητέρα στο έμβρυο, ιδιαίτερα κατά το πρώτο τρίμηνο. Ο χρόνος εμφάνισης της νόσου σε ένα παιδί που ήρθε σε επαφή με τον ιό είναι περίπου 4-14 ημέρες.
Ποια είναι τα συμπτώματα και πώς θα διαχωρίσω τον παρβοϊό Β19 από έναν άλλον ιό;
Η λοίμωξη εκδηλώνεται με συμπτώματα, όπως πυρετός, κεφαλαλγία, ρινική καταρροή, πονόλαιμος και αρθραλγίες, δηλαδή συμπτώματα που υπάρχουν σε κάθε κοινή ίωση. Το χαρακτηριστικό όμως της νόσου είναι το εξάνθημα, το οποίο προκαλεί έντονη ερυθρότητα και αρχικά εντοπίζεται στο πρόσωπο, δίνοντας την εικόνα χαστουκιού στα μάγουλα του παιδιού. Στη συνέχεια επεκτείνεται στο υπόλοιπο σώμα, ενώ σπάνια εμφανίζεται στις παλάμες και τα πέλματα. Διαρκεί 7-10 ημέρες, ενώ μπορεί να παραμείνει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Συνολικά, η νόσος διαρκεί 1-3 εβδομάδες.
Στη φάση που εμφανίζεται το εξάνθημα, η νόσος παύει να είναι μεταδοτική. Επομένως, είναι δύσκολο να προφυλάξουμε κάποιον, δεδομένου ότι τα αρχικά συμπτώματα μοιάζουν με οποιαδήποτε ίωση, ενώ όταν πια εμφανιστεί το χαρακτηριστικό εξάνθημα και τεθεί η υποψία και τελικά η διάγνωση της πέμπτης νόσου, ο ιός πλέον δεν είναι μεταδοτικός.
Η νόσος έχει συνήθως ήπια κλινική εικόνα στα παιδιά και τους ενήλικες. Όσα άτομα προσβάλλονται αποκτούν ανοσία εφόρου ζωής. Περίπου οι μισοί από τους ενήλικες έχουν ανοσία, λόγω λοίμωξης από παρβοϊό Β19 στο παρελθόν, χωρίς μάλιστα να θυμούνται ότι πέρασαν τη λοίμωξη.
Όμως παιδιά με υποκείμενο νόσημα, το οποίο επηρεάζει το ανοσοποιητικό τους σύστημα, όπως, κακοήθεια, δρεπανοκυτταρική αναιμία ή θαλασσαμία, που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση ή παρουσιάζουν κάποια μορφή ανοσοανεπάρκειας, είναι ευάλωτα να παρουσιάσουν επιπλοκές, όπως σοβαρή αναιμία.
Eγκυμοσύνη και λοίμωξη από παρβοϊό Β19
Οι περισσότερες έγκυες που προσβάλλονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης θα γεννήσουν υγιή μωρά. Ο κίνδυνος αποβολής είναι περίπου 10-14%, εάν η λοίμωξη εμφανισθεί πριν από την 20η εβδομάδα κύησης, ενώ μειώνεται στο 2% εάν η λοίμωξη εμφανισθεί μετά την 20η εβδομάδα. Συστήνεται αποφυγή της επαφής της εγκύου με άτομα που έχουν ή υπάρχει υποψία λοίμωξης από παρβοϊό Β19.
Πώς τίθεται η διάγνωση;
- Η διάγνωση κατά κανόνα τίθεται με βάση την κλινική εικόνα, χωρίς να χρειάζεται να γίνει εργαστηριακός έλεγχος.
- Μπορεί όμως η διάγνωση να επιβεβαιωθεί εργαστηριακά με την ανίχνευση αντισωμάτων για τον παρβοϊό Β19, με εξέταση αίματος.
Πώς θα προστατέψω το παιδί μου;
Δεδομένου ότι πρόκειται για ένα ιό που μεταδίδεται μέσω των σταγονιδίων, συστήνονται τα μέτρα πρόληψης που ισχύουν για κάθε ίωση:
αποφυγή στενής επαφής με άτομα που είναι άρρωστα
να μην πιάνουν τα μάτια και το στόμα με τα χέρια τους
καλό πλύσιμο των χεριών
να παραμένουν στο σπίτι όταν είναι άρρωστα και να επιστρέφουν στο σχολείο εφόσον έχουν αναρρώσει
Να γνωρίζουμε ότι:
Δεν χρειάζεται και δεν υπάρχει θεραπεία για τη λοίμωξη από παρβοϊό Β19.
Συστήνεται το παιδί να λαμβάνει αρκετά υγρά και ξεκούραση, όπως σε κάθε ίωση. Μπορεί να λάβει παυσίπονα, σε περίπτωση πυρετού ή κεφαλαλγίας.
Δεν υπάρχει εμβόλιο.
Το παιδί επιστρέφει στο σχολείο του μετά την εμφάνιση του εξανθήματος, διότι πλέον δεν μεταδίδει.
Δεν υπάρχουν επιπλοκές στα υγιή άτομα, ενώ το 50% των ατόμων που προσβάλλονται είναι ασυμπτωματικοί. Τα ανοσοκατασταλμένα άτομα μπορεί να παρουσιάσουν επιπλοκές.
Κάθε καλοκαίρι συζητούμε για τις γενικές οδηγίες που πρέπει να έχουμε ως γονείς για τις διακοπές με τα παιδιά μας, για τυχόν ατυχήματα που μπορεί να συμβούν, πώς μπορούμε να τα προλάβουμε, να τα αντιμετωπίσουμε ή τουλάχιστον να αντιδράσουμε σωστά. Επίσης, τί πρέπει να έχουμε μαζί μας, ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε τις πρώτες βοήθειες. Ανάλογα με το που ταξιδεύουμε, αλλά και την ηλικία των παιδιών υπάρχουν διάφορα θέματα που μπορεί να μας απασχολήσουν.
Ο ήλιος είναι ένα από αυτά!
Η παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο ή η έκθεση τις ώρες που είναι έντονη η ηλιακή ακτινοβολία, εκδηλώνεται με ερυθρότητα του προσώπου, κεφαλαλγία, ναυτία ή έμετο. Όλοι κινδυνεύουμε να πάθουμε ηλίαση, ειδικά όμως τα βρέφη και τα μικρά παιδιά είναι ευάλωτα, αλλά και οι έφηβοι, λόγω της μακράς έκθεσής τους κυρίως τις μεσημεριανές ώρες στον ήλιο. Εκτός από ηλίαση, τα παιδιά κινδυνεύουν από ηλιακό έγκαυμα, το οποίο εμφανίζεται με έντονη ερυθρότητα του δέρματος, φυσαλίδες, πόνο και πιθανότητα επιμόλυνσης εφόσον υπάρχουν έντονες δερματικές βλάβες.
Τί μπορούμε να κάνουμε για να αποφύγουμε την ηλίαση και το ηλιακό έγκαυμα;
• Αποφύγετε την παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο.
• Αποφύγετε την έκθεση στον ήλιο τις ώρες μεταξύ 12:00-16:00, όπου η UV ακτινοβολία είναι ισχυρότερη.
• Κρατήστε τα μωρά κάτω των 6 μηνών μακριά από την άμεση ηλιακή ακτινοβολία. Βρείτε σκιά κάτω από ένα δέντρο, μια ομπρέλα ή τον θόλο του παιδικού καροτσιού. Aκόμη όμως και η έκθεση με προστασία τις μεσημεριανές ώρες είναι επιβλαβής. Το τονίζω αυτό, διότι πολλές φορές οι γονείς λένε ότι θα κάτσουμε σε πολύ καλή σκιά το μεσημέρι, πιστεύοντας ότι το βρεφάκι τους δεν θα επηρεαστεί!
Επίσης, ακόμη και μια ημέρα που έχει συννεφιά, πρέπει να λαμβάνονται τα μέτρα προστασίας, διότι η ηλιακή ακτινοβολία περνάει τα σύννεφα σε μεγάλο ποσοστό.
• Φορέστε στα παιδιά δροσερά, άνετα ρούχα πυκνής ύφανσης, που καλύπτουν το σώμα, όπως ένα ελαφρύ βαμβακερό παντελόνι και πουκάμισα με μακριά μανίκια.
• Προτιμήστε τα καπέλα με μεγάλο μπορ που προστατεύουν το πρόσωπο, τα αυτιά και το πίσω μέρος του λαιμού.
• Κρατήστε το δέρμα του παιδιού καλά ενυδατωμένο, χρησιμοποιώντας ενυδατικές κρέμες ανάλογα με τη σοβαρότητα του εγκαύματος. Σε κάποιες περιπτώσεις, χρειάζεται κρέμα επούλωσης και ανάπλασης του δέρματος.
• Αυξήστε την ενυδάτωση του παιδιού, προσφέροντας συχνά υγρά και αποφεύγοντας τα ζαχαρούχα ροφήματα.
Οι αλλεργίες αποτελούν ένα ακόμη σημαντικό θέμα
Μπορεί να οφείλονται είτε σε τσιμπήματα (δήγματα) είτε σε έκθεση σε διάφορα αλλεργιογόνα με τα όποια έρχονται σε επαφή τα παιδιά κατά το παιχνίδι τους, όπως γρασίδι, ελιά, πεύκο, περδικάκι. Υπάρχουν παιδιά που έχουν αλλεργικό υπόστρωμα και συνεπώς προδιάθεση να εμφανίσουν συμπτώματα αλλεργικής αντίδρασης. Επίσης, πρέπει να έχουμε υπόψιν και τις τροφικές αλλεργίες, από αλλεργιογόνα όπως τα θαλασσινά, κυρίως τα οστρακοειδή και τις γαρίδες.
Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν γνωρίζουμε ότι ένα παιδί μπορεί να εκδηλώσει έντονη αλλεργική αντίδραση γιατί δεν έχει εμφανίσει συμπτώματα στο παρελθόν. Γι΄αυτό πρέπει να έχουμε μαζί μας ό,τι χρειάζεται για να αντιμετωπίσουμε αρχικά μια αλλεργική αντίδραση, έως μεταφέρουμε το παιδί μας σε μονάδα υγείας, εφόσον βέβαια απαιτείται.
Tο τσίμπημα από μέλισσα προκαλεί έντονο πόνο και οίδημα.
• Αφαιρέστε το κεντρί προσεκτικά, γιατί περιέχει υπόλειμμα δηλητηρίου.
• Τοποθετήστε στην περιοχή κρύες κομπρέσες και έπειτα αμμωνία (σε στικ) ή κορτιζονούχα αλοιφή.
• Επισκεφθείτε ιατρό ή την πλησιέστερη υγειονομική μονάδα στην περίπτωση έντονου οιδήματος στην περιοχή ή εμφάνισης συμπτωμάτων έντονης αλλεργικής αντίδρασης, όπως αλλαγή στη φωνή, δύσπνοια, οίδημα χειλέων ή βλεφάρων.
Το τσίμπημα από κουνούπι έχει πιο ήπια συμπτώματα και συνήθως δεν χρειάζεται κάποια θεραπεία.
Στην περίπτωση όμως ερεθισμού (ερυθρότητας), τοποθετήστε τοπικά αντιισταμινική αλοιφή ή γέλη.
Εάν υπάρχει οίδημα (πρήξιμο), βάλτε τοπικά μικρή ποσότητα κορτιζονούχας σε συνδυασμό με αντιβιοτική αλοιφή. .
Επί επιμόλυνσης, η οποία μπορεί να συμβεί σε δεύτερο χρόνο, εφαρμόστε τοπικά αντιβιοτική αλοιφή. Μετά από τσίμπημα κουνουπιού που έχει επιμολυνθεί ενδέχεται δευτερογενώς να υπάρξει σταφυλοκοκκική μόλυνση. Επίσης, δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή σε τέτοιου είδους τσιμπήματα σε βρέφη, καθώς και εάν είναι κοντά στην περιοχή του ματιού.
Στην περίπτωση τροφικής αλλεργίας, μπορεί να παρουσιαστούν συμπτώματα όπως εξάνθημα (ερυθρότητα) ή και οίδημα. Μπορείτε να βάλετε τοπικά αντιισταμινική αλοιφή και να δώσετε αντιισταμινικό σιρόπι, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.
Η εκτεταμένη αλλεργική αντίδραση εμφανίζεται με γενικευμένο εξάνθημα, οίδημα χειλέων ή βλεφάρων, δύσπνοια, αλλαγή στη φωνή. Στην περίπτωση αυτή πρέπει να επικοινωνήσετε άμεσα με τον παιδίατρο και να επισκεφθείτε το πλησιέστερο Κέντρο Υγείας ή νοσοκομείο. Η άμεση αντίδρασή σας θα είναι η χορήγηση αντιισταμινικού σιροπιού. Πριν από τις καλοκαιρινές σας διακοπές, ζητήστε από τον παιδίατρό σας να σας δώσει τις βασικές οδηγίες και τις συγκεκριμένες δόσεις από τα φάρμακα που πρέπει να χορηγήσετε στο παιδί σε μια τέτοια έκτακτη κατάσταση.
• Φροντίστε να έχετε στο φαρμακείο του σπιτιού και των διακοπών ό,τι χρειάζεται για να αντιμετωπίσετε μια αλλεργική αντίδραση, μέχρι να επισκεφθείτε τον γιατρό σας.
• Μη δοκιμάζετε στα βρέφη νέες τροφές και ειδικά αυτές που θεωρούνται πιο αλλεργιογόνες, ενώ βρίσκεται σε διακοπές.
• Εάν υπάρχει ιστορικό αλλεργίας σε κάποια τροφή σε άλλο μέλος της οικογένειας, συμβουλευθείτε τον παιδίατρό σας για το πώς θα κάνετε την εισαγωγή στο παιδί σας.
Σημαντικό θέμα και άγχος των γονέων το καλοκαίρι είναι η ασφάλεια των παιδιών όταν κολυμπούν.
Τα παιδιά πρέπει να φορούν το σωσίβιο, μπρατσάκια ή «τουβλάκια», ανάλογα με την ηλικία τους, ακόμη και όταν παίζουν έξω από το νερό, διότι υπάρχει κίνδυνος να παρασυρθούν από κύμα ή να γλιστρήσουν είτε κολυμπούν στη θάλασσα ή την πισίνα.
Για τα παιδιά έως την ηλικία των 3 ετών, συστήνεται οι γονείς να βρίσκονται κοντά τους σε απόσταση αφής (όσο δηλαδή φτάνει το χέρι μας). Ακόμη όμως και στα μεγαλύτερα χρειάζεται επίβλεψη, ακόμη και εάν κάνουν μαθήματα κολύμβησης από μικρή ηλικία.
Τα 5 βασικά βήματα στην περίπτωση πνιγμού είναι:
1. Eάν κάποιος κινδυνεύει να πνιγεί, πρώτα φωνάζουμε για βοήθεια και μετά πάμε κοντά του.
2. Παίρνουμε μαζί μας ένα σωσίβιο ή μια σανίδα.
3. Πλησιάζουμε πάντα το άτομο από πίσω, ώστε να μην του προκαλέσουμε πανικό και μας πνίξει στην προσπάθειά του να σωθεί.
4. Προσπαθούμε πρώτα να βγάλουμε το άτομο από το νερό και μετά να του παρέχουμε τις πρώτες βοήθειες.
5. Βγάζουμε προσεχτικά το άτομο από το νερό γιατί μπορεί να έχει χτυπήσει τον αυχένα ή το κεφάλι του.
